| dbo:abstract
|
- Chinese Pidgin English (also called Chinese Coastal English or Pigeon English; traditional Chinese: 洋涇浜英語; simplified Chinese: 洋泾浜英语; pinyin: Yángjìng bāng yīngyǔ) is a pidgin language lexically based on English, but influenced by a Chinese substratum. From the 17th to the 19th centuries, there was also Chinese Pidgin English spoken in Cantonese-speaking portions of China. Chinese Pidgin English is heavily influenced by a number of varieties of Chinese with variants arising among different provinces (for example in Shanghai and Ningbo). A separate Chinese Pidgin English has sprung up in more recent decades in places such as Nauru. (en)
- Pidżyn chińsko-angielski (ang. Chinese Pidgin English) – zmodyfikowana forma języka angielskiego, która rozwinęła się w XVII w. jako język handlowy czy też lingua franca (wspólny język) między Brytyjczykami a Chińczykami. Chiński pidżyn powstał w Kantonie po otwarciu tam w 1664 przez Brytyjczyków pierwszej placówki handlowej. Brytyjczycy uznali język chiński za niezwykle trudny, natomiast Chińczycy mieli o języku angielskim niepochlebne zdanie i uważali jego naukę za coś poniżającego. Chiński pidżyn stworzony został przez Brytyjczyków oraz przyjęty przez Chińczyków w celach handlowych (powszechnie uważa się, że termin pidgin jest zniekształconą formą angielskiego słowa business) i był używany prawie do końca XIX wieku. Chiński pidżyn zbudowano z około 700 słów angielskich z niewielkim dodatkiem słów pochodzących z innych języków. Gramatyka i składnia są bardzo proste i opierają się na pozycji słowa w zdaniu. Oznacza to, że kategorie gramatyczne wskazywane są raczej przez pozycję wyrazu w zdaniu niż końcówki fleksyjne. (pl)
- Pidgin-engelska /pɪˈd͡jɪn/, ett pidginspråk, som uppkommit i östra Asiens sjöstäder (särskilt Kanton) och huvudsakligen består av vanligare engelska ord i förvrängd form, lämpade efter Kinesiskans uttalssystem ochsyntaktiska regler. En av teorierna till benämningens uppkomst är att det kommit av det engelska ordet business ("affärer"), vars uttal i kinesisk mun blivit "bidsin" och därefter"pidsjin". Denna munart kan numera anses ha dött ut. Även rent kinesiska, malajiska, hindustanska och portugisiska ord är upptagna i pidginengelskan. Denna blev efterhand nästan oumbärlig som en "lingua franca" för östasiaternas umgänge med européer samt nyttjades även kineser och japaner emellan. Dialektens språkbruk blev ganska stadgat, och den ska inte betraktas som en regellös rotvälska;det finns till och med böcker skrivna på pidginengelska. Ett genomgående drag hos pidginengelskan är den kinesiska motviljan för r, vilken till exempel av red gjort "led", av drunk "dlunk", av cry "clylo" ("-lo" är en tilläggsändelse), av green "kilen". Deklinationer, konjugationer och i allmänhet böjningar undviks, liksom i kinesiskan. Sålunda får he (han) betyda även "hans, honom, henne, de, deras, dem" och så vidare. Pronomen my (min) står även för "jag, mig, vi, vår, oss" och så vidare. Konjugationsformerna ersätts av ett antal besynnerliga och formlösa hjälpverb ("hab", av to have, ha; "hab got", har fått, har är, blivit; "belongey", tillhör, är; "can do", vilket betecknar möjlighet, m.fl.). Jfr amerikanen Charles Godfrey Lelands "Pid-gin-english sing-song" (2:a upplaga 1888, med en ordbok), och Lentzner, "Colonial english" (1891). (sv)
- 洋泾浜英语（英語：Chinese Pidgin English），是皮欽語的一種。因Pidgin發音與Pigeon（白鴿）相同，所以被不諳英語者誤譯為白鴿英語（Pigeon English）。另外由於中文諧音，偶會看到洋涇幫、洋經幫、洋徑濱等等寫法。洋涇浜英語是19世纪中外商人使用的混杂语言，只有口头形式，没有统一的书面形式，变体很多。它是英语与上海话结合的产物，并且在一定程度上受宁波话与粤语的影响。其语法不符合英语习惯，语音受汉语影响。该语言流行于当时的上海洋泾浜周边地区，故由此得名。 洋涇濱英语是各種「中式英語」中較為知名的一個，具有相對特殊的歷史意義，因此「洋涇浜英语」一詞常被借代為「中式英语」，然而嚴格意義上來講，它只是各種「中式英語」中的一種。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Chinese Pidgin English (also called Chinese Coastal English or Pigeon English; traditional Chinese: 洋涇浜英語; simplified Chinese: 洋泾浜英语; pinyin: Yángjìng bāng yīngyǔ) is a pidgin language lexically based on English, but influenced by a Chinese substratum. From the 17th to the 19th centuries, there was also Chinese Pidgin English spoken in Cantonese-speaking portions of China. Chinese Pidgin English is heavily influenced by a number of varieties of Chinese with variants arising among different provinces (for example in Shanghai and Ningbo). A separate Chinese Pidgin English has sprung up in more recent decades in places such as Nauru. (en)
- 洋泾浜英语（英語：Chinese Pidgin English），是皮欽語的一種。因Pidgin發音與Pigeon（白鴿）相同，所以被不諳英語者誤譯為白鴿英語（Pigeon English）。另外由於中文諧音，偶會看到洋涇幫、洋經幫、洋徑濱等等寫法。洋涇浜英語是19世纪中外商人使用的混杂语言，只有口头形式，没有统一的书面形式，变体很多。它是英语与上海话结合的产物，并且在一定程度上受宁波话与粤语的影响。其语法不符合英语习惯，语音受汉语影响。该语言流行于当时的上海洋泾浜周边地区，故由此得名。 洋涇濱英语是各種「中式英語」中較為知名的一個，具有相對特殊的歷史意義，因此「洋涇浜英语」一詞常被借代為「中式英语」，然而嚴格意義上來講，它只是各種「中式英語」中的一種。 (zh)
- Pidżyn chińsko-angielski (ang. Chinese Pidgin English) – zmodyfikowana forma języka angielskiego, która rozwinęła się w XVII w. jako język handlowy czy też lingua franca (wspólny język) między Brytyjczykami a Chińczykami. Chiński pidżyn powstał w Kantonie po otwarciu tam w 1664 przez Brytyjczyków pierwszej placówki handlowej. Brytyjczycy uznali język chiński za niezwykle trudny, natomiast Chińczycy mieli o języku angielskim niepochlebne zdanie i uważali jego naukę za coś poniżającego. Chiński pidżyn stworzony został przez Brytyjczyków oraz przyjęty przez Chińczyków w celach handlowych (powszechnie uważa się, że termin pidgin jest zniekształconą formą angielskiego słowa business) i był używany prawie do końca XIX wieku. (pl)
- Pidgin-engelska /pɪˈd͡jɪn/, ett pidginspråk, som uppkommit i östra Asiens sjöstäder (särskilt Kanton) och huvudsakligen består av vanligare engelska ord i förvrängd form, lämpade efter Kinesiskans uttalssystem ochsyntaktiska regler. En av teorierna till benämningens uppkomst är att det kommit av det engelska ordet business ("affärer"), vars uttal i kinesisk mun blivit "bidsin" och därefter"pidsjin". Denna munart kan numera anses ha dött ut. (sv)
|
