Тэрмалюмінесцэнцыя
Тэрмалюмінесцэнцыя — люмінесцэнтнае свячэнне, якое ўзнікае ў працэсе награвання рэчывы. Рэчыва неабходна папярэдне распачаць УФ святлом, іянізавальным выпраменьваннем, электрычным полем ці механічным уздзеяннем. Так паводзяць сябе неарганічныя рэчывы, у тым ліку люмінафоры рознага прызначэння (лямпавыя, тэлевізійныя і інш), лазерныя крышталі, шкла, многія палімеры (напрыклад, полістырол, поліаміды, поліэтылентэрэфталат, поліалефіны, фтор- і хлорзмяшчаючыя палімеры, усё каучукі і некаторыя іншыя ).
Прымяненне
[правіць | правіць зыходнік]Тэрмалюмінесцэнцыя (ТЛ) — адзін з метадаў вывучэння фізічных уласцівасцяў цвёрдых цел. Акрамя таго, ТЛ выкарыстоўваецца ў якасці метаду дазіметрычнага кантролю іанізуючага выпраменьвання. Залежнасць інтэнсіўнасці ТЛ ад дозы апраменьвання мае лінейны ўчастак росту. Дыяпазон яго залежыць ад крышталяфосфару. Магчыма рэгістрацыя доз як па інтэнсіўнасці піка, так і па плошчы пад пікам (метад святласумы). Апошні больш выгадны пры нізкіх дозах, так як часам складана вылучыць выразны пік з фону.[1]
ТЛ можа выкарыстоўвацца для выяўлення штучнай змены афарбоўкі камянёў:
- Пасля награвання тапазаў да 300-400 °C карычневыя і жоўтыя тапазы набываюць ружовае адценне, а ўжо наяўная жоўтая афарбоўка ўзмацняецца пасля апрамянення жоўтых тапазаў. Найбольш дзейсны метад адрознення прыроднай афарбоўкі ад афарбоўкі, выкліканай апрамяненнем, - тэрмалюмінесцэнцыя.[2]
Уласцівасці тэрмалюмінесцэнцыі
[правіць | правіць зыходнік]Крывая тэрмплюмінесцэнцыі ўяўляе залежнасць інтэнсіўнасці святлення ад тэмпературы (часу). Як вядома, тэмпература прапарцыйная глыбіні пасткі (яе энергіі актывацыі). Акрамя таго, асноўнымі параметрамі ТЛ з'яўляюцца: частотны фактар (колькасць узаемадзеянняў рашоткі з фатонамі у секунду) і парадак кінетыкі тэрмалюмінесцэнцыі. Парадак кінетыкі знаходзіцца ў межах ад 1 да 2, і вызначае перавагу рэкамбінацыйных працэсаў альбо працэсаў з паўторным захопам электрона на пастку). На крывую ТЛ ўплывае хуткасць нагрэву. Пры павелічэнні хуткасці крывая зрушваецца направа, што тлумачыцца інерцыйнасцю працэсаў. Акрамя таго, у некаторых крышталях магчыма памяншэнне плошчы пад крывой (святласумы) пры павелічэнні хуткасці нагрэву - тэмпературнае тушэнне. Яно звязана з наяўнасцю ўнутры забароненай зоны крышталя глыбокіх пастак, якія паглынаюць частку выпраменьвання. Тэмпературнае тушэнне гэтак жа мае сваю энергію актывацыі і канстанту тэмпературнага тушэння.[3]
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Зноскі
- ↑ [Франк М., Штольц В. Дозиметрия ионизирующего излучения [Текст] - М: Атомиздат, 1973. - 246 с.]
- ↑ Советы по облагораживанию натуральных камней — www.webois.org.ua
- ↑ Шварц, К. К. Термолюминесцентная дозиметрия / [Текст]. -Рига: Зинатне, 1968. — 180 с.
Слоўнікі і энцыклапедыі | |
|---|---|
| Нарматыўны кантроль |
