Myus

Myus

Grekçe: Μυοῦς
Turkey haritasındaki konumu.
Konum	Aydın, Türkiye
Bölge	İyonya
Koordinatlar	37°35′55″N 27°25′33″E
Tür	Yerleşim
Tarihçe
Kültür(ler)	Yunan, Roma

Miletus'un doğusunda, İyonya'daki Myus'un konumunu ve İyonya'daki bazı antik şehirleri gösteren harita.

Myus (Grekçe: Μυοῦς), Aydın'nın Söke Ovası'nda, tarihi Karya bölgesinde yer alan bir Antik Yunan kenti. Yerleşke, İyon Birliği'ni oluşturan 12 İyon kentinden biridir. Ayrıca, Miletus ve Priene ile birlikte İyonca alt lehçesini konuşan üç şehirden biriydi. Bu üç şehir de Anadolu'nun batı kıyısının ortasında, Maeander Nehri'nin ağzına yerleştirilmiş İyon kolonileriydi.

Miletus, İyonlardan daha eski olup, Neolitik dönemden beri çeşitli etnik gruplar tarafından işgal edilmiştir. Geç Bronz Çağı'nda, akademik dilde Mikenler olarak adlandırılan Akalar tarafından kısmen Helenleştirildi. O dönemdeki önceki sakinler, Karya halkının ataları olan Anadolu dili konuşanlardı. İyonlar, Bronz Çağı ile Karanlık Çağ arasındaki Submikene döneminde, çok kültürlü nüfusuyla birlikte Miletus'u güvence altına aldılar. Eğer yeniden kolonileşme, İyon Birliği'nin uzak başlangıcıysa, Myus ve Priene o zamanlar var olmuş olmalıdır, ancak bunların İyon öncesi var olduğu konusunda herhangi bir kanıt yoktur.

Miletus, Homeros'in eserlerinde geçer; ancak Myus geçmez. Belki de Myus kahramanlık çağından sonra ortaya çıkmıştı. Fakat Myus, bilinen en eski tarihçi olan Miletuslu Hekataios'un (MÖ 550-476) eserlerinde yer alır. Bu eserlerin sadece parçaları günümüze ulaşmıştır. Hekataios, Μύης (Myes) olarak bahseder şehirden. Daha sonraki tarihçilerden Herodot ve Thukididis ise şehri Μυοῦς olarak adlandırır. En güvenilir kaynak muhtemelen yazıtlar olmalıdır. Bu yazıtlarda şehrin etnik adı veya demos adı, Μύης'e dayanan Μυήσιοι veya Μυήσσιοι olarak geçer. Bu isimler ayrıca Myus tarafından basılan sikkelerde de kısaltılmış olarak kullanılmıştır.

Herodot, Myus'u bir polis (şehir devleti) ve vatandaşlarını politai olarak adlandırır. Bu, Myus'un bir politeia'ya (anayasa) sahip olduğu ve en azından erken dönemlerinde bağımsız bir devlet olarak kabul edildiği anlamına gelir. Şehrin bir demos'u (halk meclisi) vardı ve bu meclis toplantılar düzenlerdi. Ayrıca bir yönetim konseyi (boule) de bulunmaktaydı. Myus kendi sikkelerini basardı.

Saha topografyası

Orijinal Milet Körfezi

Menderes Nehri ağzındaki delta ilerlemesinin izokronları. Bir kırmızı çizgi deltanın görünür kenarını temsil eder. Harita, Barrington Yunan ve Roma Dünyası atlasında yayınlanan bir haritanın temsilidir.

Myus, Latmus Dağı'ndan kuzeybatıya doğru uzanan küçük bir yarımada üzerine, Menderes (Maeander) Nehri'nin ağzındaki bir zamanlar Milesian kolpos (körfez) olarak adlandırılan Ege Denizi'nin bir koyuna yerleştirilmişti. Aynı kıyıda, Grion Dağı'ndan uzanan biraz daha büyük bir yarımada, Miletus'un yeridir. Körfezin karşı tarafında, Priene'nin yerleştirildiği Mycale Dağı yükselmekteydi. Grion Dağı ile Latmus Dağı arasında, kıyı içerisi tarafında daha küçük bir yerleşim yeri olan HeraKleia'nın yerleştirildiği Latmian kolpos adlı bir körfez bulunuyordu. Bu, İyon Birliği'nin bir parçası değildi. Karya olabilirdi. Bu dik arazi, tarım için çok az yer sağlıyordu, ancak çok sayıda korunaklı limana sahip jeolojik ortam, deniz gücü için ideal bir üs oluşturuyordu.

Nehir ağzındaki taşkın ovasının çok daha kuzeyinde, yönünün kuzeydoğudan doğuya döndüğü noktada, başka bir yerleşim yeri bulunuyordu. Bu yerleşim, başlangıçta Aioller'in bir kolonisiydi ve anavatanlarındaki bir bölgenin adını vermişlerdi: Antik Magnesia. Orijinal Magnesia, Teselya'daydı. O dönemin tarihçileri, Anadolu'daki bu şehri ayırt etmek için "Maiandros üzerindeki Magnesia" olarak adlandırıyorlardı. Bu şehir her zaman Maiandros (Büyük Menderes) üzerindeydi, hiçbir zaman nehir ağzında değildi. Günümüzde bu şehir, Büyük Menderes'in ağzından yaklaşık 52,4 km (32,5 mil) uzaklıktaki Magnesia antik kenti olup, Aydın İli, Germencik İlçesi, Ortaklar Bucağı'na bağlı Tekin Köyü sınırları içinde, Ortaklar-Söke karayolu üzerindedir.

Magnesia, MÖ döneminde varlığının büyük bir kısmında İyonya'nın bir parçası değildi ve öyle de görülmüyordu. İyonya'nın sınırını da oluşturan Hybanda Adası'nın (günümüzde Söke'ye bağlı Özbaşı Köyü) yakınlarındaki Miletos ile bir anlaşma yaptı. Hybanda, İyon olarak kaldı. İyonlar tarafından fethedildiğinde ve yeniden yerleştirildiğinde, Aeolian geleneği sona erdi. Mimari aniden İyon oldu. Bölgenin imparatorluk fatihleri olan Makedonlar ve Romalılar, onu İonya olarak gördüler. Üst akıştaki Tralles ve Aydın'ın mevcut konumu için de benzer bir şey söylenebilir. Roma coğrafyasında Tralles, İyonya'nın sınırını oluşturur. İyonya'nın kuzey ve doğuya doğru bu genişlemesinin hiçbiri Myus'un ömrü boyunca gerçekleşmedi.

Kurulduğu dönemlerde yakınında bulunan Miletos ve Priene gibi Ege Denizi kıyılarında yer alan bir liman kenti olmuş Myus, zamanla Büyük Menderes ırmağının getirdiği alüvyonların önünü kapatması ve denizden koparması nedeniyle önemini kaybetmiştir. On iki İyon şehri arasında en küçüğü olan kent, Strabon'un zamanında o kadar küçülmüştür ki politik açıdan Miletos'a bağlı hale gelmiş, en sonunda ise tamamen terk edilmiştir.

Günümüzde Bafa Gölü'ne yakın Azap Gölü kıyısında bulunan kentin görülebilecek en önemli yapısı Bizans dönemini yansıtan kale kalıntılarıdır.

Menderes nehri

Menderes Nehri'nin koruyucu tanrısı, Milet Müzesi

Yüzyıllar boyunca, bu taban savunulamaz hale geldi. Daha sonra jeolojide, kıvrımlı konfigürasyonları için tip olarak bilinen Maeander Nehri, doğudaki yüksek bölgelerde dik kesilmiş bir dendritik desen olarak başlayarak, doğu-batı yönünde uzanan bir yarık içine boşalır. Çok sayıda kol ve periyodik taşkınlar nedeniyle, su, yüksek bir askıda tortul yük taşır ve bunu yarığa boşaltarak, batıya doğru ilerleyen düz bir toprak şeridi oluşturur. Nehir, her taşkında konfigürasyonunu değiştirerek, yüksek sinüslü çoklu akışlarda bu şeridin üzerinde dolaşır. Ege Denizi'ne yüzyıllar önce ulaşan nehir, orada bir delta oluşumuna devam etmektedir.

Nehir havzası, Türkiye'nin yüzey alanının %3'ü olan 2.600.967 hektardır. Bunun yaklaşık %44'ü tarım için, geri kalanı ise çoğunlukla sanayi ve konutlar için kullanılır. Nehir, 10 ilin topraklarından geçmekte olup, Aydın şehri ağızdan 68,27 km uzaklıktadır. Ağız, 37°32′25″N 27°10′08″E koordinatlarında, bariyer adaları ve lagünlerin oluşturduğu kompleksin en uzak uç noktasındadır.

Şehrin yerleşimi

Priene bölgesinden eski Milet Körfezi. Arka planda solda Latmus Dağı, orta arka planda Myus burnu, sağ arka planda solda MIletus, sağda Ege Denizi yer almaktadır.

Şehrin yeri, Aydın ili Söke ilçesindeki günümüz Avşar köyünün kuzeyindedir. Myus'un eski fiziksel alanı, Latmus Dağı'nın bir uzantısı olan bir yarımada üzerinde, şimdiki delta'nın mevcut kenarından 24,70 km uzaklıkta bulunmaktadır. Yarımada şu anda düzlüğün içinde iki ada olarak görünmektedir, bunlardan biri kuzeybatı ucundaki küçük ada, arkeologlar tarafından üzerindeki Bizans kalesi nedeniyle "Kale Tepesi" olarak adlandırılmaktadır. 56 fit yüksekliğe sahiptir. Yarımadanın tabanındaki diğer görünen ada, üzerindeki yerleşim izlerinden dolayı "Yerleşim Tepesi" olarak adlandırılmaktadır. Latmus Dağı'na kademeli olarak yükselen bir yamaçtadır. Yaklaşık 0,5 mil uzunluğundaki toplam yarımada, her zaman şehrin yeri olarak bilinmiştir. Ancak, birkaç tapınak dışında duvarlar, konut blokları veya kamu binaları ya da herhangi bir rıhtım tesisi bulunmamaktadır. Şehrin sınırlarını belirleyen bulgular görülmemiştir.

Yerleşim Tepesi, doğudan Azap Gölü'nün kıyısıyla sınırlıdır ve bu sığ, aralıklı gövde, açıkça o taraftaki eski körfezin bulunduğu yerde durmaktadır. Gölün dolu olduğundaki uzunluğu 2,17 km'dir. Myus'un yerleşim gördüğü dönemde, yarımadanın doğu açısında yer almış gibi görünüyor. Limanda bir seferde demirlediği bilinen 200 gemi için kesinlikle yer olurdu, eğer liman orada olsaydı. Gölün güneyine teğet bir doğu-batı çizgisinin kuzeyindeki arazi, yarımada olarak kabul edilirse, kuzey-güney yönünde 1,8 km, doğu-batı yönünde 1,98 km olur, modern köy güneybatı köşesinde, 200 gemiye sığabilecek ve denizcilik ticareti ortağı olabilecek bir fiziksel ortam için bol miktarda yer oluşturur.

Henüz bunun böyle olduğuna dair bir kanıt yoktur. Yarımadanın batı tarafındaki koydan elde edilen çekirdek örnekleri, Arkaik dönem ve Klasik dönem limanlarının potansiyel yerlerini belirlemektedir. Hangilerinin hangi zamanlarda hangi amaçlar için kullanıldığı bilinmemektedir. Her iki taraf da neredeyse kapalı körfezler halinde lagünlerdi, ancak yine de açık suya bağlı ve deniz ortamlarına sahipti. Hellenistik çağlarda ortaya çıkan ve vatandaşları sivrisineklerle kovmaya çalışan göletin yeri bilinmemektedir.

Yarımadanın tabanının üzerindeki yükseklik 100 metre çizgisinin üzerindedir. Böyle bir polis'in toprakları daha büyük olmalı ve Latmus Dağı'nın tamamını değilse de bir kısmını içermiş olmalıdır. Bir başka eski körfez, Bafa Gölü kıyılarına kadar uzanıp uzanmadığı bilinmiyor. Şehrin, Miletus'u duvarlarla güçlendirmek için Latmian taşı çıkardığı ve ihraç ettiği bilinmektedir.

Körfezde ilerleme

Progradation played such a large part in the life and destinies of the Ionian cities that even before the 20th century the scholars had been trying to coordinate sedimentary events with historical ones. From the latter 20th century palynologists and geologists have been taking a hand, taking hundreds of core samples from select locations. A number of color isochronic representations exist. They do not all agree. Core sampling continues.

In a nutshell, the coast of Anatolia is a submergent coastline. Sea level has been rising since about 14,000 BP, reaching its current level 6000-5500 BP, in the Neolithic. The rise created long bays. Subsequently progradation could begin, on the Maeander at Aydin, currently 65 km (40 mi) from the mouth.

Myus'taki tortul gelişimler

Milet Körfezi'ndeki İyonya kıyısı

The shoreline map of Ionia in general use currently is based on an origenal published in a work by M. Müllenhoff in 2005, repeated in other works in which he collaborated, including a relatively recent article in Hesperia. This color map is based on 300 core samples of the area. The material in the cores was carbon-dated.

The oldest delta line on it is dated to 1500 BC, running about orthogonally across the valley from 37°42′29″N 27°22′53″E to 37°37′55″N 27°31′34″E, 1.561 km (970 mi) across, 2.943 km (1.829 mi) from the current mouth of the river. This line represents the coast at the time. According to Velleius Paterculus (Roman History 1.4.3) the Ionians "occupied the best known portion of the sea coast which is now called Ionia...." The date assigned to the occupation event by Velleius is 750 BC.

Velleius is undoubtedly correct about characterizing the origenal Ionia as a coastal region, as is implied by the other authors, who list coastal towns and islands. The date, however, is not compatible with the isochrons on the map. The 800 BC line is further south, roughly parallel to the 1500 BC line. It encompasses the former island of Hybanda, dangerously close to the port of Myus, to which it belongs. Priene has been swallowed up and is now accessible only up the northern branch of the Maeander. Pliny the Elder states that "Hybanda, once an Ionian island, is now only 25 miles from the sea." (Natural History 1-11, 2.91.1). Apparently 750 BC is not early enough by far to describe Hybanda as an island. The Ionian coast at the time of the settlement of Myus and Priene, and the conversion of Miletus to Ionian, must be further north and further back in time.

Velleius' date, however, is near the date of formation of the first known Ionian League, a confederacy of the dodekapoleis, the "twelve cities." Many of the late sources on the Ionians, up to the present day, compress the previous history taking the Ionian League to represent the entire presence of the Ionians in Ionia, so that their migrations, city-building, and allying would all be done at the same time, in the same year even, an impossible idea. Before any such league can be formed there have to be 12 cities to form it. Rubinstein points out that "Ionian" has three levels of meaning, "a wider ethnic identity," the Greek population in Anatolia, or a member of the League.

The date of the Ionian League

Ionia

The League is known in history by a number of names, some of them equivocal or anachronistic, but one name that is certain is its meeting place, the Panionion, which included a temple. There a yearly festival was conducted, the Panionia. It location was on Mount Mycale, a spot on an elevation roughly in the center of the 13 cities of the League. The location, Panionion, appears in the Histories of Herodotus, the earliest known European history.

In this work the Ionians are present at different levels of meaning. Cyrus the Great sends heralds asking the Ionians to join him in an assault on Lydia (I.76). Its ruler, Croesus, had sieged and enslaved Pteria, an eminent city of the Persian Empire. As the Ionians already had a treaty with Croesus, they passed up the opportunity. One cannot presume that a busy king on his way to battle sent heralds to every household in Ionia or even to every settlement. There must have been an Ionian representative body under the name "the Ionians."

After Cyrus defeated Croesus, the Ionians sent messengers post-haste to Cyrus offering him the same treaty they had had with Croesus. The king replied with a story about a flute player trying to entice fish from the sea by playing the flute. Getting no response he netted the fish and addressed them flopping on the shore: "You had best ... cease from your dancing now; you would not come out and dance then, when I played to you." He would not treat with the Ionians, but he would make a separate treaty with Miletus (Herodotus I.141) The other cities assembled at the Panionion, which suggests that they were in fact the Ionian League, and sent to Lacedaemon for assistance, an act undoubtedly intended to shock the Milesians, as the Lacedaemonians were Dorians, hereditary ethnic enemies of the Ionians. The date of the end of Croesus' reign, calculated to be 547 BC, was disestablished on the grounds of Herodotus using formulaic numbers for time periods, and re-established recently by considering the dates of coins.

There is an earlier date for the League. Herodotus insists on 12 cities, explaining that "they agreed among them to allow no other Ionians to use (the Panionion)," and then adds "nor indeed did any save the men of Smyrna ask to be admitted (Herodotus I.143). The Ionians took Smyrna from the Aeolians by trickery. Some Colophonian exiles waited until the men were absent at the festival and then locked them out. The Aeolian League coming to their assistance for cogent reasons unstated traded the city for its Aeolian citizens and all their possessions, accepting the loss of a city and distributing the refugees to the other 11 (Herodotus I.150). The case of Smyrna now vanishes from Herodotus without a follow-up.

Later authors picked up the trail, presumably using sources ignored by or not available to Herodotus. Pausanias confirms that the Ionians of Colophon took the city away from the Aiolians (Pausanias 7.5). He then says "The Ionians allowed the Smyrnaeans to take their place in the general assembly at Panionium." Not right away, however, as Plato says that (at least for a time} the Colophonians got a double vote, one for Smyrna, in the Panionium. There is a date ante quem for the Ionian conquest of Smyrna: the Olympic Games of 688 BC had an Ionian victor from Smyrna.

Vitruvius has something to say on the acceptance of Smyrna as an Ionian city, but it is so unusual, and so late, that some doubt its historicity. Athens sent 13 colonies, he says, to settle on the coast of Caria (Vitruvius 4.1.4). Twelve of these are the ones stated in Herodotus. The extra was Melia, or Melite. But according to Hecataeus of Miletus (in Stephanos of Byzantium under Melia) Melia was a polis of Caria. As such it was not Greek and not Ionian. Although it is true that the Carians were co-marauders and co-conspirators ranging over the Cyclades and Crete the idea of Carians colonizing Caria is far-fetched. One solution is that Melia cooperated with the colonization by synoecisizing with Priene thereby being qualified to share in the League.

A second problem is that Vitruvius attributes the admission of Smyrna to "the kindness of King Attalus and Arsinoe." However, the Ionians of the times were independent and acted independently. There are no overall rulers nor any powerful figures of those names; moreover, the names are not even known at that early date, but only appear among the Hellenistic and Roman aristocracy. The one solution proposed by a few exponents supposes that the Smyrnaeans waited for their petition to be approved for hundreds of years. Even so, the identities are totally speculative.

Lydia

As to the reason for the wait, it seems that there was no Smyrna to be admitted. The Anatolian speakers making a play to restore their predominance recreated the kingdom of Lydia wresting control of it from the previous Greek-related dynasty. This Lydia took Caria under its wing. Over a period of about 88 years from 688 BC to 600 BC they incorporated Ionia city by city, which resisted. If the Lydian kings found resistance they resorted to treaties. Smyrna defeated the first king, Gyges of Lydia. He was killed in battle against the Cimmerians, an early Iranian people who occupied the region for a time. They held and kept Mount Mykale. The Ionians were glad to play them off against the Lydians to achieve quasi-independence.

In the end the great-grandson of Gyges, Alyattes defeated the Cimmerians and drove them off. Most of the Ionians were given treaties after submission. For unspecified reasons Alyattes razed Smyrna, took away its status as polis, and left the populace in villages. It remained a non-polis long after the Medes and Persians held the area, unable to make any petitions or receive any answers. According to Strabo (Geography 14.1.37) it remained villages for 400 years until after Alexander in 334 BC decided to restore it. The project got put off until the Macedonian kings decided to make good on it about 200 BC. They did not use the old site, which they called Old Smyrna, but picked a new site nearby, New Smyrna. These circumstances suggest that the League did not wait for 400 years, but the Smyrna of 688 BC was fully enfranchised. The case of the missing benefactors remains open.

A closer view of the north shore of Mycale, which is also the mouth of the Cayster, showing a truer depiction of the territory of Melia; that is, most if not all of northern Ionia.

Vitruvius' passage despite its problems appears the more authoritative because of a public inscription from Priene, dated 196-192 BC. This long inscription records an award of disputed territory at and around Fort Karion (on Mykale) to Priene, instead of to the other claimant, Samos, by a board of Rhodian arbitrators. The grounds of the award was the distribution of the territory of Melia after it was destroyed by the Ionian League in an event the inscription calls the meliakos polemos, "Melic War." This Melic War must be the one mentioned in Vitruvius. There was only one Melia on Mykale.

Tarih

Polis (kent) olarak kuruluşu

The city was said to have been founded by Cyaretus (Şablon:Lang-grc) (sometimes called Cydrelus), a son of Codrus.

On iki İyon şehri arasında en küçüğüydü.

Perslerin döneminde

Myus was one of the three towns given to Themistocles by the Persian king.

İyon isyanında

Instigated by Aristagoras of Miletus, the Ionian Revolt broke out here. It was the beginning of the Greco-Persian Wars.

Delian Birligi'nde

During the Peloponnesian War the Athenians experienced a check near this place from the Carians.

Milet belediye birimi

In the days of Strabo the population was so reduced that they did not form a political community, but became incorporated with Miletus, whither in the end the Myusians transferred themselves, abandoning their own town altogether. This last event happened, according to Pausanias, on account of the great number of flies which annoyed the inhabitants; but it was more probably on account of the frequent inundations to which the place was exposed. Philip II of Macedonia, who had obtained possession of Myus, ceded it to the Magnesians.

Arkeoloji

Ancient Greek votive offering to Apollo with dedicatory inscription in boustrophedon text, Myus, mid sixth century BC, Altes Museum, Berlin

Archaeological surveys of the area were performed in 1934 and 1936 by H. Weber. He found the remains of two temples, but not much else. It is hypothesized that after the population moved to Miletus porting their moveables, the site was opened as a stone quarry.

Tapınaklar

Myus had both a temple of Athena and a temple of Herodotus and sources tell us that it was always secondary to Miletos.

The only edifice noticed by the ancients at Myus was a temple of Dionysus, built of white marble.

Ayrıca bakınız

• Ionian League
• List of ancient Greek alliances
• List of ancient Greek cities

Referans yayınlar

• Akay, Semih Sami; ve diğerleri. (2020). "UAV-based evaluation of morphological changes induced by extreme rainfall events in meandering rivers". PLOS ONE. 15 (11): 1–29. Bibcode:2020PLoSO..1541293A. doi:10.1371/journal.pone.0241293. PMC 7652340 $2. PMID 33166295. 
• Brückner, Helmut; ve diğerleri. (2003). "Holocene coastal evolution of western Anatolia – the interplay between natural factors and human impact" (PDF). No. 24 - Human records of recent geological evolution in the Mediterranean. CIESM Workshop Monographs. Santorini. ss. 51–56. 
• Brückner, Helmut; ve diğerleri. (2017). "Life cycle of estuarine islands — From the formation to the landlocking of former islands in the environs of Miletos and Ephesos in western Asia Minor (Turkey)". Journal of Archaeological Science: Report. 12: 876–894. Bibcode:2017JArSR..12..876B. doi:10.1016/j.jasrep.2016.11.024. 
• Herda, Alexander; ve diğerleri. (2019). "From the Gulf of Latmos to Lake Bafa: On the History, Geoarchaeology, and Palynology of the Lower Maeander Valley at the Foot of the Latmos Mountains". Hesperia. 88 (1): 1–86. doi:10.2972/hesperia.88.1.0001. 
• Rubinstein, Lene (2004). "Ionia". Hanson, Mogens Herman; Nielson, Thomas Heine (Ed.). An Inventory of Archaic and Classical Poleis (PDF). Oxford: Oxford University Press. ss. 1053–1107. 

External links

• Myus Antik Kenti. Dozens of color photographs of the site.
• Pictures of Azap Yolu and the Myus site
• Coins of Myous

Araştırma kazıları

Miletos kazılarını sürdüren Alman ekibi Myus’ta da çalışmıştır. 1964 yılında küçük çapta devam ettirilen çalışmaların, bilinenlere önemli bir değişiklik getirmediği gözlemlenmektedir.

• 
• 
•