Mięśnie skręcające
Mięśnie skręcające (łac. musculi rotatores) – w anatomii człowieka grupa małych mięśni zaliczanych do grupy długich głębokich mięśni grzbietu. Położone są na całej długości kręgosłupa, ale w części piersiowej są najsilniej rozwinięte. Przykryte są przez mięsień wielodzielny. Wyróżnia się wśród nich mięśnie skręcające krótkie (musculi rotatores breves), łączące sąsiadujące kręgi, i mięśnie skręcające długie (musculi rotatores longi), mijające jeden kręg i kończące się dopiero na kolejnym. W części lędźwiowej zaczynają się na wyrostkach suteczkowatych, w części piersiowej na wyrostkach poprzecznych, a w części szyjnej na wyrostkach stawowych dolnych. Wszystkie kończą się u nasad wyrostków kolczystych[1][2].
Unerwione są przez przyśrodkowe gałązki od gałęzi tylnych nerwów rdzeniowych C3–S4[1].
Ich funkcją w działaniu obustronnym jest prostowanie i utrzymywanie kręgosłupa, a w działaniu jednostronnym zginanie go w bok i obracanie w przeciwną stronę[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 658–669, ISBN 978-83-200-4323-5.
- ↑ Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 2, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 49–51, ISBN 978-83-66548-15-2.
