Wat een ontgoocheling is dit laatste deel in de Johnny 'Tarzan' Weissmuller reeks toch. De actie en avontuur is vervangen door muziek, romantische onzin en een hoop chit chat. Wat een slap verhaal. Het begint al gelijk met de zingende 'postbode' Benji (John Lorenz). Een zwaar irritante personage die moet zorgen voor de komische noot maar deze niet kan leveren en constant liedjes uitbraakt. Het leek soms meer op een musical dan op iets anders. En er komen zoveel zwemscènes in voor, dat ik de andere helft van de tijd dacht naar zwemwedstrijd aan het kijken te zijn. Ook de decors zijn erg matig en Tarzan's boomhut krijg je in feite niet eens te zien. De wilde dieren zijn beperkt tot Cheeta en een papagaai. Het enige wat de film optilt is toch Johnny Weissmuller, George Zucco als Palanth en de aanwezigheid van een reuzeinktvis en reuze schildpad. Echter de laatste twee komen bij elkaar nauwelijks één minuut in beeld. En dat het zich in Afrika afspeelt is nergens aan te zien. Tarzan and the Mermaids straakt gewoon Mexico uit. Onrealistisch, ongeloofwaardig en gewoonweg vreselijk. De film duurt amper 70 minuten maar het voelt aan als veel langer. Zonder twijfel de slechtste in de reeks en weinig te maken met Tarzan. In het kort: geen ruk aan.

Dit is beslist een buitenbeentje in de 12-delige reeks van Tarzan films waarin Weissmuller de hoofdrol speelde.

Weissmuller zelf is bijna niet meer om aan te zien wat zijn uiterlijk betreft.

Meelijwekkend zelfs om deze vergane glorie te moeten aanschouwen

Hij was moddervet geworden, en zijn lendendoek veel groter dan voorheen, om nog iets te verbergen.

In feite was hij al vijf of zes films eerder niet meer echt in vorm.

Weissmuller had dat wel aan zichzelf te danken overigens, want het was een man die de geneugten des levens meer dan eer aan deed, vooral vrouwen en drank speelden daarbij de hoofdrol.

De filmmakers lieten hem dus in deze film maar zoveel mogelijk in het water zien, waar hij nog goed vooruit kon.

Pluspunten aan deze film zijn de actrices Brenda Joyce, charmant als altijd, en 'onze eigen' Linda Christian, een echte beauty.

George Zucco is goed in zijn rol van hogepriester.

Ook de muziek , van Dimitri Tiomkin (niet de geringste!) kan mij bekoren.

Dat de film bijna geheel is opgenomen in Acapulco en omgeving is duidelijk te zien.

Van Afrika heeft het weinig weg.

'Afrika' werd in deze film bevolkt door Mexicanen, terwijl dat in de vijf voorafgaande RKO Weissmuller Tarzan films voornamelijk Polynesiërs of aanverwanten waren.

Ondanks een aantal punten die tegen deze film spreken heb ik er toch iets mee, al kan ik niet precies uitleggen wat dat is.

De aparte sfeer wellicht, de muziek?

Het verhaal zelf vind ik niet eens zo verkeerd, en leuker dan telkens weer dezelfde verhalen uit de eerste Weissmuller films, met expedities die even langs komen bij het jungle-stekkie van Tarzan en Jane.

Ik weet het niet, maar ik zie deze film van tijd tot tijd graag opnieuw.

N.B.

De duik van een extreem hoge rots die in de film te zien is werd niet door Tarzan/ Weissmuller zelf uitgevoerd, maar door stuntman Angel Garcia, die daarbij het leven verloor.

Weissmuller zelf was zó gecharmeerd van de Mexicaanse filmlocatie dat hij er later een huis kocht, en uiteindelijk ook zijn laatste rustplaats vond, in 1984.

Ook dit was een goede Tarzan film. Jane werd dit keer opgevolgd door Brenda Joyce die (als ik het goed heb) niet erg bekend met deze rol werd. Jammer, want zij deed het niet slecht.

Ik vond de vele zwem scene's juist wel gaaf vooral wanneer allerlei mensen van de rotsen afsprongen. Ondanks de terugval van Weismuller vond ik dit toch geen slechte film dus geef ik een 3,5.

@Brix.

Triest dat deze stuntman (Angel Garcia) zijn heldhaftige duik nooit meer zelf terug heeft gezien.

@ movie acteurs:

Brenda Joyce was toch wel de op één na populairste 'Jane' hoor.

Ze speelde de rol 5 keer.

Vier keer naast Weissmuller, en één keer naast Lex Barker.

Daarna trok zij zich (door persoonlijke problemen) helemaal terug uit de filmwereld.

Ze wilde ook absoluut geen contact meer met fans, of zelfs maar praten over haar filmverleden, en werkte vele jaren in anonimiteit in de verpleging.

Ik heb ooit geprobeerd om haar te bereiken, en kwam, na een intensieve speuractie, tot een telefoongesprek met haar buurvrouw.

Maar die vertelde me dat het onmogelijk was Brenda te benaderen.

Toen heb ik het maar opgegeven.

Ik zag haar zelf (veel) liever in de 'Jane'rol dan Maureen O' Sullivan.

Maar dat is een kwestie van smaak.

Brenda overleed vorig jaar, na een lange ziekte.

Linda Christian, de actrice van Nederlands-Mexicaanse afkomst, speelt ook een belangrijke rol in deze film.

Met haar had ik verleden jaar een heel leuk (schriftelijk) interview.

Vreemd genoeg kon zij zich het dodelijke ongeluk van stuntman Garcia helemaal niet herinneren.

Oke bedankt voor de info . Het viel me bij IMDB al op dat Joyce na 1949 nooit meer iets deed in de film wereld.

Nederlandse poster:

Tarzan en de meerminnen - het Geheugen van Nederland

Heel bijzonder om echte Nederlandse posters van Tarzan films te kunnen zien.

Daar zijn er maar weinig van bewaard gebleven, en dus zeer zeldzaam.

Bovendien zijn er maar voor weinig Tarzan films posters speciaal voor Nederland gemaakt, vaak gebruikte men gewoon de Amerikaanse, al dan niet voorzien van een plakstrook met de Nederlandse titel.

Deze film viel me vies tegen, weinig aktie, en dan dat jammer muziek, hoort hier helemaal niet in thuis, er zijn wel betere Tarzan films.

Een leuke film. Zat tenminste een verhaal in. Jammer, dat ze toentertijd geen kleurenfilms nog konden maken, want het zou een mooi plaatje zijn geweest. Afijn, Tarzan weer op z'n best. Hoewel de jaren gaan tellen en dat kun je wel zien. Ook niet zo gek, aangezien Boy nu in Engeland aan het studeren is. En dan Cheetah, daar blijf je om lachen. Die aap is de enige die nog wat humor in de film brengt.

Voor de twaalfde en laatste keer speelt Johnny Weissmuller Tarzan 'King of the Jungle', een franchise die meer dan 15 jaar lang en 2 studio (MGM en later RKO) duurde. Een opvallend luchtige film. De film begint met meer dan vijf minuten gesproken uitleg, over de gewoontes van het exotische volk van Aquatania. Hierdoor had de setting niets gemeen met de jungle, laat staan ​​met het Afrikaanse continent (het is gefilmd in Mexico!) Enfin wanneer een mooie jonge vrouw (Linda Christian, de allereerste bondgirl, in de televisiefilm Casino Royale (1954) een geheim eiland ontvlucht om te ontsnappen aan een gearrangeerd huwelijk met een god, is het aan Tarzan om haar te redden. Tarzan's huis is blijkbaar opeens verhuisd want het lag nu niet ver van de kust...Het plot bevat verder wel de gebruikelijke hebzuchtige koloniale schurk die inboorlingen uitbuit maar is zo mager dat de filmmakers bij het derde bedrijf het ook bijna volledig laten varen. Boy (Johnny Sheffield) verschijnt in deze film ook niet, wat wordt verklaard doordat hij naar school in Engeland. In zijn plaats speelt John Laurenz Benji, de zingende calypso-postbode, waardoor het soms bijna een musical werd. Toch weet het met klifduiken (helaas met een tragische afloop van de stuntman) en de vechtscènes, meer dan genoeg escapisme op te leveren om tevreden afsluiter te zijn.