Przejdź do zawartości

Ślipcze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ślipcze
wieś
Ilustracja
Budynek Ochotniczej Straży Pożarnej (OSP)
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

hrubieszowski

Gmina

Hrubieszów

Liczba ludności (2021)

309[2][3]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-500[4]

Tablice rejestracyjne

LHR

SIMC

0889580[5]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Hrubieszów
Mapa konturowa gminy wiejskiej Hrubieszów, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawiędzi nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, blisko prawej krawiędzi na dole znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Położenie na mapie powiatu hrubieszowskiego
Mapa konturowa powiatu hrubieszowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ślipcze”
Ziemia50°45′24″N 24°00′39″E/50,756667 24,010833[1]

Ślipczewieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie hrubieszowskim, w gminie Hrubieszów[5][6].

Wieś starostwa hrubieszowskiego położona była w XVIII wieku w województwie bełskim[7]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Hrubieszów[8]. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 375 mieszkańców i była jedenastą co do wielkości miejscowością gminy[9].

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Ducha Świętego w Hrubieszowie[10].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Ślipcze[5][6]
SIMC Nazwa Rodzaj
0889597 Wołynka część wsi

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1376 ze staroruskich hramot opisana jako Sliepcze. Przed 1465 r. wieś należała do niegrodowego starostwa hrubieszowskiego w powiecie horodelskim województwa bełskiego. Około 1497 król Jan Olbracht nadał ją Jakubowi Sarnickiemu w nagrodę za jego zasługi[11]. W 1507 biskup chełmski Mikołaj Kościelecki otrzymał królewską zgodę na wykup wsi z rąk prawosławnego władyki chełmskiego Iwaśki Sosnowskiego, który musiał wieś tę posiąść wkrótce po 1497 r. Rejestr poborowy z 1578 r., wykazuje tu istnienie cerkwi prawosławnej oraz karczmy. Wieś była już wówczas królewszczyzną. Dochody z wsi wynosiły wówczas 58 zł 12 groszy, zaś tutejsi kmiecie i zagrodnicy posiadali 5,75 łana (96, 6 ha) ziemi uprawnej[11]. Na przełomie XVIII i XIX wieku wieś przeszła w ręce prywatne jak większość dawnych królewszczyzn staropolskich (w 1846 roku należała do Ciemniewskich). Podług spisu z 1827 roku wieś liczyła 65 domów i 423 mieszkańców. Jak informuje krótka dziewiętnastowieczna notka, „...ludność trudni się wyrobem płótna grubego”[12].

Spis ludności z roku 1921 (wówczas w gm. Mieniany) wykazywał 42 domy oraz 351 mieszkańców, w tym 31 Żydów i 310 Ukraińców[13]. W początkach XX w. znajdowała się tu drewniana cerkiew prawosławna, pierwotnie unicka z około 1760 roku[12]. W 1938 roku władze sanacyjne zniszczyły miejscową cerkiew prawosławną w ramach akcji rewindykacyjno – polonizacyjnej cerkiew prawosławną[14][15]. We wsi przetrwał cmentarz prawosławny, zdewastowany po II wojnie światowej i wysiedleniu prawosławnych Ukraińców[16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 137013
  2. Wieś Ślipcze w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-02-03], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-02-03].
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1263 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  6. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-11-18]. 
  7. Wiesław Bondyra, Własność ziemska w województwie bełskim w czasach saskich, Lublin 2015, s. 36.
  8. Jednostki pomocnicze gminy Hrubieszów. Urząd Gminy Hrubieszów. [dostęp 2016-01-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-12-22)].
  9. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  10. Opis parafii na stronie diecezji
  11. a b Bondyra 1993 ↓, s. wg indeksu miejscowości.
  12. a b Ślipcze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 765.
  13. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej opracowany na podstawie wyników Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych, t. IV, Województwo lubelskie, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1924 [dostęp 2016-01-05].
  14. Grzegorz Rąkowski „Polska egzotyczna. Przewodnik – część druga”, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, ISBN 83-85557-29-6, s. 191.
  15. Fotografia archiwalne cerkwi
  16. D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994, s. 79–80.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy