Przejdź do zawartości

Kurdystan (region autonomiczny): Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
Linia 17: Linia 17:
|ustrój_polityczny =
|ustrój_polityczny =
|typ_państwa = [[Autonomia|region autonomiczny]]
|typ_państwa = [[Autonomia|region autonomiczny]]
|głowa_państwa = [[Masud Barzani]]
|głowa_państwa = [[Tytus Szyluk]]
|głowa_państwa_opis = prezydent
|głowa_państwa_opis = prezydent
|status_terytorium =
|status_terytorium =

Wersja z 15:53, 22 mar 2020

{{{nazwa}}}
Herb Flaga
Godło Kurdystanu Flaga Kurdystanu
Hymn: Ey Reqîb
[[Plik:{{{hymn audio}}}|200px]]
Stolica

Irbil

Powierzchnia

78 736

Populacja
• liczba ludności


6 171 083
(2020)

Domena internetowa

.krd

Narody i grupy etniczne

Kurdowie, Arabowie, Asyryjczycy, Jezydzi, Turkmeni

PKB ({{{pkb rok}}})
 • całkowite 
 • na osobę


23,6 mld USD
{{{pkb na osobę}}}

Położenie na mapie świata
Mapa konturowa świata
Brak współrzędnych
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}}
Nieprawidłowe parametry: {{{{współrzędne}}}|}

Kurdystan (arab. کردستان – Kurdistān, kurd. كوردستان – Kurdistan), pełna nazwa: Region Kurdystanu[1] (arab. إقليم كردستان – Iqlīmi Kurdistān, kurd. هەرێمی كوردستان – Herêmî Kurdistan) – autonomiczna jednostka administracyjna będąca federalnym podmiotem Iraku. Kurdystan znajduje się na północy tego kraju i obejmuje jego trzy prowincje w całości (As-Sulajmanijja, Dahuk i Irbil) i trzy częściowo (Dijala, Niniwa i Kirkuk). Stolicą autonomii jest Irbil, zwany po kurdyjsku Hewlêr.

Historia

Kurdyjski region autonomiczny został początkowo utworzony w 1970 roku w wyniku porozumienia iracko-kurdyjskiego. W praktyce autonomia ta była fikcyjna aż do roku 1991, kiedy to w wyniku przegranej przez Irak wojny w Zatoce Perskiej ustanowiono na północy i południu kraju strefy wyłączone dla lotnictwa irackiego. Do października 1991 roku siły kurdyjskie wyparły wojska irackie z Kurdystanu, ustanawiając de facto niezależne państwo kurdyjskie (nigdy jednak nie ogłoszono niepodległości Kurdystanu). Władzą w regionie podzieliły się dwie konkurujące ze sobą partie: Demokratyczna Partia Kurdystanu (Mustafy Barzaniego) i Patriotyczna Unia Kurdystanu (Dżalala Talabaniego).

Po wojnie z 2003 roku i ustanowieniu nowych władz irackich, podpisano nowe porozumienia z władzami kurdyjskimi. Nowa konstytucja Iraku z 2005 roku usankcjonowała istnienie Kurdyjskiego Rządu Regionalnego posiadającego pełną wewnętrzną autonomię na obszarze Kurdystanu[2] oraz przekazywanie Kurdom 20% zysków z wydobycia ropy w polach naftowych Iraku. 7 kwietnia 2005 parlament Iraku wybrał na urząd prezydenta kraju Dżalala Talabaniego. W latach 2014–2018 prezydentem Iraku był inny kurdyjski polityk – Fu’ad Masum. Region kurdyjski uznał zwierzchnictwo Iraku, ale de facto budował samodzielne państwo, a na granicach regionu z resztą kraju wyznaczono przejścia graniczne[3].

Region Kurdystanu, w odróżnieniu od reszty Iraku był obszarem spokojnym i dobrze prosperującym gospodarczo[4]. Po wybuchu sunnickiej rebelii w 2014 roku i ogłoszeniu przez dzihadystów Państwa Islamskiego na północy Iraku i wschodzie Syrii, Kurdowie opanowali opuszczony przez armię rządową region Kirkuku, do którego rościli sobie pretensje. Rząd Iraku, oskarżając autonomię kurdyjską o wsparcie dżihadystów, zaprzestał przekazywania Kurdystanowi dochodów z ropy naftowej, przez co Kurdowie wycofali ministrów z koalicyjnego rządu Iraku[3].

Armia kurdyjska (tzw. peszmergowie) skutecznie odparła ataki Państwa Islamskiego i aktualnie sprawuje pełną kontrolę nad niemal całym północnym Irakiem[5][6][7].

We wrześniu 2017 r.[8] prezydent Kurdystanu Masud Barzani ogłosił zamiar zorganizowania referendum w sprawie niepodległości[9]. 25 września 2017 roku odbyło się referendum niepodległościowe, do którego uprawnionych było 4,58 mln mieszkańców. Frekwencja wyniosła 72,16%, za niepodległością zagłosowało 92,7% wyborców[10]. Chociaż sam rząd kurdyjski podkreślał niewiążący i konsultacyjny charakter referendum, Irak uznał je za pretekst do zaostrzenia kursu wobec autonomii kurdyjskiej. Krótko po referendum iracka armia i szyickie milicje po kilkudniowej kampanii opanowały większość terenów, które Kurdowie zdobyli w trakcie kampanii przeciwko ISIS. Wobec zakończenia wojny z ISIS, USA poparły rząd iracki i integralność terytorialną państwa[8].

Iracka inwazja wywołała konflikt pomiędzy kurdyjskimi ugrupowaniami. PUK skrytykowała referendum jako przyczynę irackiej inwazji, w odpowiedzi DPK oskarżyła ją o zdradę i wycofanie się bez walki z terenów okupowanych w Iraku[8].

Przypisy

  1. Zmiany wprowadzone na XLII posiedzeniu Komisji (10 grudnia 2008 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP. [dostęp 2011-08-13].
  2. Obecna sytuacja Kurdów. Portal Spraw Zagranicznych psz.pl. [dostęp 2016-03-01].
  3. a b Mariusz Zawadzki: Irak się rozpada. Teraz już naprawdę. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Agora SA, 2014-07-15. [dostęp 2014-07-15].
  4. Opis sytuacji w Irackim Kurdystanie.
  5. Peszmergowie walczą za nas [online] [dostęp 2016-08-01].
  6. Aziz Ahmad, No Kurd Will Die to Restore Iraqi Unity [online] [dostęp 2016-08-01] (ang.).
  7. Institute For The Study Of War, ISW Blog: Iraq Control of Terrain Map: February 9, 2016 [online], ISW Blog, 9 lutego 2016 [dostęp 2016-08-01].
  8. a b c Robert Stefanicki, Groźny koniec zgody między Kurdami w Iraku, „wyborcza.pl”, 9 października 2018 [dostęp 2018-10-09] (pol.).
  9. Na świecie pojawi się państwo Kurdystanu.
  10. Wyniki referendum niepodległościowego w Kurdystanie i sondaż obecnej sytuacji politycznej.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy