Przejdź do zawartości

AIL Storm: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m lit.
m usunięcie powiadomienia o propozycji do CzyWiesza
Linia 1: Linia 1:
{{Czy wiesz do artykułu|s=Wikiprojekt:Czy wiesz/propozycje/2024-02/AIL Storm}}
{{Auto infobox
{{Auto infobox
|nazwa = Sufa
|nazwa = Sufa

Wersja z 07:24, 17 mar 2024

Sufa
Ilustracja
M-240 Sufa
Inne nazwy

M-240 Sufa (Storm), M-242 Sufa 2 (Storm 2), M-243 Sufa 3 (Storm 3), M-244 Sufa 4 (Storm 4)

Producent

Automotive Industries Ltd.

Okres produkcji

1991–2017

Miejsce produkcji

 Izrael

Sufa (hebr. סוּפָה, pol. burza) lub AIL Storm – rodzina izraelskich samochodów terenowych produkowanych przez przedsiębiorstwo Automotive Industries Ltd. (AIL) w latach 1991–2016 na podwoziach Jeepa Wranglera. W okresie produkcji powstały cztery modele nazwane kolejno Sufa, Sufa 2, Sufa 3 i Sufa 4.

Samochód Sufa użytkowany był w różnych wersjach przez Siły Obronne Izraela, Straż Graniczną Izraela i Policję Izraela, izraelskie spółki państwowe, a także Siły Zbrojne Chile, Azerbejdżanu, Ekwadoru, Tajwanu i Salwadoru. Storm 3 był również w ofercie Ursusa dla Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

Opis i historia konstrukcji

Sufa

Produkcja samochodów terenowych Sufa rozpoczęła się w 1991 roku. Pojazd oparty był na importowanych ze Stanów Zjednoczonych podwoziach i układach napędowych Jeepa Wranglera. Układy elektryczne oraz pozostałe części i podzespoły były wytwarzane i montowane w fabryce AIL w Nacerat Illit (obecnie Nof ha-Galil)[1]. Konstrukcja była od początku dedykowana dla służb porządkowych i wojska. Pierwszy model Sufy oferowany był także na rynku cywilnym i był wykorzystywany przez izraelskie spółki państwowe: Zarząd Ochrony Przyrody i Parków Narodowych, Mekorot i Chewrat he-Chaszmal[1][2][3].

W 2000 roku anulowano obowiązujące ulgi podatkowe na produkty wytwarzane w Izraelu i samochód stał się niekonkurencyjny wobec importowanych z zagranicy pojazdów cywilnych. Od tego czasu użytkowany był wyłącznie przez służby mundurowe[1]. Jednak jego konstrukcja i koszty zakupu krytykowane były przez funkcjonariuszy policji Izraela[3].

Sufa wyposażona była w nadwozie zamknięte (wersja opancerzona) lub nadwozie otwarte, zakryte materiałem[4][5]. Zawieszenie oparto o resory piórowe, a rozstaw osi wynosił 263 cm[6]. Zastosowana skrzynia rozdzielcza NP231 okazała się za słaba jak na wagę pojazdu[4]. Oś przednia Dana 30 była taka sama dla samochodów z oboma typami silnika. Natomiast w wypadku silnika Diesla oś tylna to Dana 60, a w wypadku silnika benzynowego - Dana 44. Samochód mógł być napędzany przez czterocylindrowy silnik Diesla VM Motori o mocy 107 KM lub sześciocylindrowy silnik benzynowy Chryslera o mocy 180 KM. W ofercie AIL Sufa występowała w wersji krótkiej (4150 mm) i długiej (4492 mm)[7].

W tej wersji pojazdy były dostarczane aż do 2004 roku. Wyprodukowano ich 5500 sztuk[1].

Sufa 2

W 2006 roku poinformowano, iż do produkcji wszedł nowy model pojazdu o nazwie Sufa 2 na podwoziu Jeepa Wranglera TJ. Produkcja w większości trafiła do wojska i służb mundurowych, ponieważ cena 250 000 nowych szekli za sztukę oraz jakość wykonania czyniła pojazd niekonkurencyjnym na rynku cywilnym. Jeden samochód został zakupiony w ramach przetargu przez prywatnego kolekcjonera[1][6].

Zgodnie z nowymi wymogami wojska pojazd wyposażono w pięcioro drzwi, aby ułatwić korzystanie z niego żołnierzom oraz rozładunek sprzętu. Resory piórowe zastąpiono amortyzatorami sprężynowymi, rozstaw osi zwiększono z 263 cm do 293 cm[6]. Pozostawiono skrzynię rozdzielczą NP231 z Sufy M-240, ale wzmocniono wał oraz wyeliminowano jarzmo ślizgowe, dzięki czemu chciano uniknąć problemów z pękaniem skrzyni, jak miało to miejsce w poprzedniej Sufie. Zastosowane osie to Dana 30 (przednia) i Dana 44 (tylna)[4]. W przeciwieństwie do pierwszej Sufy wszystkie siedzenia za kierowcą skierowane są przodem do kierunku jazdy[6]. W pojeździe zamontowano klimatyzację dla kierowcy oraz pasażerów z tyłu pojazdu[4].

Sufa 2 mogła być napędzana czterocylindrowym silnikiem Diesla VM Motori o pojemności 2,8 litra lub silnikiem benzynowym Chryslera o pojemności 4 l i o mocy 180 KM[4].

Łączna produkcja AIL Strom 3 wyniosła 670 sztuk[1].

Sufa 3

AIL Storm 3 w służbie tajwańskiej (2016)

W 2007 roku AIL ogłosiła, że w 2008 roku rozpocznie produkcję trzeciego z kolei modelu samochodu Sufa[8][9]. Siły Obronne Izraela zakupiły pojazd dopiero w 2010 roku[10]. Do tego roku AIL produkowała i sprzedawała samochody Sufa 3 na eksport[11].

Konstrukcję Sufy 3 oparto na podwoziu Jeepa J8(inne języki)[11]. Tylne zawieszenie oparto, jak w wypadku pierwszego modelu Sufy, na resorach piórowych, z kolei przednie na wahaczach[9]. Oś przednia to Dana 44, a tylna Dana 60. Zamknięte nadwozie oferowane było w trzech wersjach: kryte plandeką, twardym plastikiem lub z włókna szklanego. Pojedyncze tylne siedzenia pasażerów zamieniono na trzyosobową kanapę[9].

Napęd samochodu stanowił czterocylindrowy silnik Diesla VM Motori 4V o pojemności 2,8 l i mocy 158 KM[9].

Łączna liczba wyprodukowanych Suf 3 wyniosła 800 sztuk[1].

W 2015 roku przedstawiciele Ursusa poinformowali, że w ofercie przetargowej Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej na samochody mające zastąpić Honkery zaproponują pojazd Storm 3, który jeśli udałoby się uzyskać kontrakt, byłby produkowany na licencji w fabryce w Lublinie[12][13]. Pojazd był już prezentowany w ofercie Ursusa w 2014 roku podczas Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego w Kielcach[13].

Sufa 4

Samochód Sufa 4 opierał się na podwoziu Jeepa Wranglera JL. W tej konstrukcji pojazd został pozbawiony plastikowych błotników, w których miejsce zamontowano stalowe. Wzmocniono zawieszenie i osie. Zrezygnowano z ciężkich metalowych drzwi krajowej produkcji z tyłu pojazdu na rzecz dwudzielnych Jeepa Wranglera. Ich górna część otwiera się do góry, a dolna na bok. Przednia oś to Dana 44 ze sprężynami śrubowymi i amortyzatorami firmy Bilstein, a tylna oś to Dana 60 z resorami półeliptycznymi i tymi samymi amortyzatorami[1].

Jednostką napędową był czterocylindrowy turbodoładowany silnik Diesla VM Motori o pojemności 2,8 l. Modyfikacje wprowadzone w silniku pozwoliły na zwiększenie jego mocy do 194 KM[1].

Pod koniec 2016 roku AIL zakończyła produkcję pojazdów Sufa. Przyczyniło się do tego zbyt małe zamówienie na potrzeby wojska (180 sztuk). Dodatkowo cena jednego samochodu była zbyt wysoka w stosunku do cywilnych pojazdów terenowych, które Siły Obronne Izraela postanowiły zakupić. Ponadto FIAT, który wykupił Chryslera, postanowił zakończyć produkcję samochodów wojskowych[14].

Dane taktyczno-techniczne

Sufa[7] Sufa 2[15][6] Sufa 3[9] Sufa 4[1][16]
Zdjęcie zdjęcie samochodu
Silnik silnik Diesla VM Motori 425 2,5 l 4V o mocy 107 KM
lub
silnik benzynowy Chryslera 4 l 6V o mocy 180 KM
silnik Diesla VM Motori 2,8 l 4V
lub
silnik benzynowy Chryslera 4 l o mocy 180 KM
silnik Diesla VM Motori 4V o mocy 158 KM silnik Diesla VM Motori 4V o mocy 194 KM
Wysokość brak danych 1942 mm 2012 mm 2012 mm
Długość 4150 mm / 4492 mm 4463 mm 4450 mm 4450 mm
Szerokość 1676 mm 1750 mm 1876 mm 1876 mm
Masa 2350 kg 2500 kg 2305 kg 2305 kg
Prędkość maks. 135 km/h (diesel)
146 km/h (benzyna)
130 km/h 140 km/h brak danych

Użytkownicy

Prezydent Chile Michelle Bachelet podczas parady wojskowej wieziona samochodem Sufa (2014)

Lista użytkowników samochodów Sufa[2][17][18][19]:

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Bareli 2016 ↓.
  2. a b AIL Storm – Sufa [online], Database of Israeli Military and Security Export [dostęp 2024-02-08].
  3. a b Zohar 2000 ↓.
  4. a b c d e סופה 2 במבחן שטח [online], Jeeplog, 5 stycznia 2006 [dostęp 2024-02-14].
  5. Storm [online], Israeli Weapons [dostęp 2024-02-14].
  6. a b c d e Dor 2006 ↓.
  7. a b 4 X 4 הסופה, Automotive Equipment & Vehicles [dostęp 2024-02-08] [zarchiwizowane 2007-09-07].
  8. Barak 2007 ↓.
  9. a b c d e Bareli 2009 ↓.
  10. Ben-Gedalijahu 2010 ↓.
  11. a b Gros-Englander 2008 ↓.
  12. Sewastianowicz 2016 ↓.
  13. a b Puzio 2015 ↓.
  14. Fojer 2016 ↓.
  15. סופה 2 במבחן שטח [online], Jeepolog [dostęp 2024-02-08].
  16. Ben-Zaken i Posek 2016 ↓.
  17. The Fight For Nagorno-Karabakh: Documenting Losses On The Sides Of Armenia And Azerbaijan [online], Oryx, 27 września 2020 [dostęp 2024-02-08].
  18. Azerbaijan Land Forces military equipment and vehicles Azerbaijani Army [online], Army Recognition [dostęp 2024-02-08].
  19. Saballa 2023 ↓.

Bibliografia

pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy