imię
imię (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) indywidualna nazwa osoby i stworzeń wyższych (anioła, boga, diabła itd.), zwierzęcia, rośliny itp.; zob. też imię w Wikipedii
- (1.2) imię (1.1) i nazwisko
- (1.3) przest. rzeczownik (imię rzeczowne), przymiotnik (imię przymiotne), liczebnik (imię liczbowe), zaimek lub imiesłów[1]; zob. też Imię (gramatyka) w Wikipedii
- (1.4) wartość przypisana człowiekowi; szacunek
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik imię imiona dopełniacz imienia imion celownik imieniu imionom biernik imię imiona narzędnik imieniem imionami miejscownik imieniu imionach wołacz imię imiona
- przykłady:
- (1.1) Jak masz na imię?
- (1.1) Pierwsze i drugie imię Ani ma trzy pierwsze litery takie same.
- (1.2) …a imię jego czterdzieści i cztery[2].
- (1.4) Po tym wszystkim nie odzyska już dobrego imienia.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ktoś imieniem… • mieć na imię • nosić imię • nadawać/nadawać komuś imię • nazwać kogoś po imieniu • pierwsze/drugie/chrzestne imię • wielkie imię • znany z imienia • imię świeckie
- (1.3) imię pospolite • imię własne
- (1.4) odzyskać dobre imię
- synonimy:
- (1.1) przezwisko, przydomek
- (1.2) nazwisko
- antonimy:
- (1.1) nazwisko
- hiperonimy:
- (1.1) nazwa własna
- (1.2) nazwa własna
- (1.3) część mowy
- hiponimy:
- (1.2) imię męskie, imię żeńskie
- (1.3) rzeczownik (rzeczownik nieżywotny, rzeczownik żywotny), przymiotnik, liczebnik
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- nazywać rzeczy po imieniu • przynieść sobie imię • w imię • w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego
- uwagi:
- tłumaczenia:
- abazyński: (1.1) хьзы
- achwaski: (1.1) ц̅Іе
- adygejski: (1.1) цӀэ (c̣ă)
- afrykanerski: (1.1) naam
- aguaruna: (1.1) daahi
- alabama: (1.1) holchifa
- albański: (1.1) emër m
- andyjski: (1.1) ц̅Іер
- angielski: (1.1) name, first name; (1.2) name
- antylski: (1.1) non
- arabski: (1.1) اسم m (ism), cypryjski ism m, lewantyński اسم m, tunezyjski اسم m (ʾism)
- baskijski: (1.1) izen; (1.2) izen-abizen; (1.3) substantibo, izen
- chorwacki: (1.1) ime n; (1.2) ime n
- czeczeński: (1.1) цӏе
- czeski: (1.1) jméno n
- czukocki: (1.1) нынны
- dolnołużycki: (1.1) mě n; (1.2) mě n
- duński: (1.1) navn n; (1.2) fornavn og efternavn n, for- og efternavn n
- esperanto: (1.1) persona nomo, antaŭnomo, nomo; (1.2) nomo; (1.4) nomo
- farerski: (1.1) navn n
- fidżyjski: (1.1) yaca-
- fiński: (1.1) nimi, etunimi
- francuski: (1.1) prénom m, nom m; (1.2) nom m; (1.3) nom m
- górnołużycki: (1.1) mjeno n; (1.2) mjeno n
- grenlandzki: (1.1) ateq
- hindi fidżyjskie: (1.1) naam
- hiszpański: (1.1) nombre m; (1.2) nombre m; (1.3) nombre m
- islandzki: (1.1) nafn n, fornafn n
- japoński: (1.1) 名前 (なまえ, namae), ファーストネーム (fāsutonēmu); (1.2) 名前 (なまえ, namae)
- jidysz: (1.1) נאָמען m (nomen); (1.2) נאָמען m (nomen); (1.3) נאָמען m (nomen)
- kantoński: (1.1) 名 (ming4 / meng2), 名字 (ming4 zi6)
- kaszubski: (1.1) miono n, jimiã n; (1.2) miono n
- kataloński: (1.1) nom m
- kawésqar: (1.1) ḳtel
- kazachski: (1.1) ат (at); (1.3) есім (esim)
- litewski: (1.1) vardas m
- łaciński: (1.1) nomen n; (1.2) nomen n; (1.3) nomen n
- macedoński: (1.1) име n (ime)
- mogolski: (1.1) нэр
- moksza: (1.1) лем
- niderlandzki: (1.1) naam m
- niemiecki: (1.1) Name m, Vorname m; (1.2) Name m; (1.3) Namenwort, Nennwort, Nomen n
- norweski (bokmål): (1.1) navn n; (1.2) fornavn n
- norweski (nynorsk): (1.1) namn n
- norweski (riksmål): (1.1) navn n
- novial: (1.1) nome
- nowogrecki: (1.1) όνομα n (ónoma); (1.2) όνομα n (ónoma); (1.3) όνομα n (ónoma)
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- południowoałtajski: (1.1) ат (at)
- portugalski: (1.1) nome m; (1.2) nome m
- rosyjski: (1.1) и́мя n; (1.2) и́мя n; (1.3) и́мя n; (1.4) и́мя n
- rumuński: (1.1) nume n, nume de botez n; (1.4) obraz m
- rundi: (1.1) izina
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) ⰹⰿⱔ / имѧ n (imę)
- staroczeski: (1.1) jmě n; (1.4) jmě n
- staroruski: (1.1) имѧ n (imę)
- suahili: (1.1) jina; (1.2) jina
- szwedzki: (1.1) namn n; (1.2) förnamn n
- udmurcki: (1.1) ним; (1.3) ним
- ukraiński: (1.1) ім'я n (im'ja)
- węgierski: (1.1) név
- wilamowski: (1.1) noma m, nōma m; (1.2) noma m, nōma m
- włoski: (1.1) nome m; (1.3) nome m
- wolof: (1.1) tur
- źródła:
- ↑ Witold Doroszewski, Objaśnienia wyrazów i zwrotów, „Poradnik Językowy” nr 10/1951, s. 32.
- ↑ Adam Mickiewicz.
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.