Zygmunt Badowski
Zygmunt Ignacy Badowski (ur. 9 lutego 1875[1] w Warszawie, zm. 30 grudnia 1959 tamże[1]) – polski malarz, pedagog.
 Zygmunt Badowski (1927) | |
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 grudnia 1959 |
| Dziedzina sztuki |
malarstwo, litografia |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Pawła[2] (1821–1904) i pisarki Eweliny z Łaszczewskich[2] (1838–1918). Ukończył V Gimnazjum w Warszawie. Od 1892 do 1901[1] uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej pod kierunkiem Wojciecha Gersona, a następnie w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych w pracowni Władysława Łuszczkiewicza. Naukę kontynuował w Paryżu, w szkole Vittiego u Raphaëla Collina w latach 1901–1903[1]. W międzyczasie podróżował po Europie samodzielnie zdobywając wiedzę o malarstwie podczas zwiedzania muzeów i galerii. Powrócił do Krakowa, gdzie pobierał naukę u Leona Wyczółkowskiego. Po jej zakończeniu zamieszkał na stałe w Warszawie, w 1902 był współorganizatorem wystawy wiosennej młodych artystów polskich z Kongresówki, Galicji i Rosji. W 1908 zorganizował żeńską szkołę rzemiosł i przemysłu artystycznego, udzielał lekcji malarstwa, a w Szkole Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona wykładał historię sztuki. W 1920 ochotniczo zgłosił się do wojska[2] i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Aktywnie uczestniczył w życiu artystycznym Warszawy, był członkiem Polskiego Towarzystwa Artystycznego.
Po II wojnie światowej wykładał w Towarzystwie Wolnej Wszechnicy Polskiej i Uniwersytecie Robotniczym TUR[3].
16 października 1902 ożenił się z Idalią Kamillą z Oziembłowskich[4][5]. Mieli syna Witolda Gustawa (1903–1940), nauczyciela, porucznika w st. sp. - ofiarę zbrodni katyńskiej[6].
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 32-5-3,4)[7].
Twórczość
edytujTworzył kompozycje figuralne, akty, malarstwo portretowe, duża część prac Zygmunta Badowskiego ma wymowę symboliczną. Stosował pastele, sangwiny i farby olejne, tworzył litografie. Przed 1918 współpracował z „Tygodnikiem Ilustrowanym”, jego prace uczestniczyły w wystawach zbiorowych w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1913, 1922, 1931, 1937). W latach 1947–1949 przewodniczył artystycznej Grupie Niezależnych.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 grudnia 1955)[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[9]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)[10]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Słownik artystów plastyków. Artyści plastycy Okręgu Warszawskiego ZPAP 1945–1970. Słownik biograficzny. Maria Serafińska (kierownik redakcji). Warszawa: Okręg Warszawski ZPAP, 1972, s. 23.
- ↑ a b c Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 18.
- ↑ Zygmunt Badowski, biografia, ArtInfo
- ↑ Zygmunt Ignacy Badowski M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2023-11-13].
- ↑ Metryki - Skanoteka - Baza skanów akt metrykalnych [online], metryki.genealodzy.pl [dostęp 2023-11-13].
- ↑ Zespół pod kier. Marka Tarczyńskiego: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000, s. 12. ISBN 83-905590-7-2. [dostęp 2023-11-13].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: PAWEŁ BADOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].
- ↑ M.P. z 1956 r. nr 13, poz. 216 „za długoletnią działalność artystyczną w dziedzinie sztuk plastycznych”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
Bibliografia
edytuj- Czy wiesz kto to jest?, praca zbiorowa pod redakcją Stanisława Łozy, Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej Warszawa 1938, tom I, s. 18.