Valérie Pécresse
Valérie Pécresse (wym. [valeʁi pekʁɛs]; ur. 14 lipca 1967 w Neuilly-sur-Seine) – francuska polityk, od 2007 do 2012 minister w kolejnych rządach, prezydent regionu Île-de-France, kandydatka w wyborach prezydenckich w 2022.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1967 |
|---|---|
| Minister ds. budżetu, finansów publicznych i reformy państwa Francji | |
| Okres |
od 29 czerwca 2011 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister szkolnictwa wyższego i nauki Francji | |
| Okres |
od 18 maja 2007 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończyła studia w prestiżowej szkole zarządzania HEC Paris. W 1990 rozpoczęła naukę w École nationale d’administration, którą ukończyła w 1992 z drugim najlepszym wynikiem w ramach promocji „Condorcet”. Do 1998 pracowała jako audytor w Radzie Stanu, następnie została doradcą prezydenta Jacques’a Chiraca.
W 2002, 2007 i 2012[1] uzyskiwała mandat deputowanej do Zgromadzenia Narodowego, reprezentując departament Yvelines. W 2004 po raz pierwszy zasiadła w radzie regionalnej Île-de-France. Pełniła funkcję rzecznika Unii na rzecz Ruchu Ludowego.
W 2007 w obu rządach François Fillona zajmowała stanowisko ministra szkolnictwa wyższego i nauki. Pozostała na tym urzędzie także po dokonanej w 2010 rekonstrukcji[2]. W czerwcu 2011 powołana na funkcje ministra ds. budżetu, finansów publicznych i reformy państwa oraz rzecznika prasowego rządu; pełniła je do maja 2012.
W grudniu 2015 jako kandydatka centroprawicy (w tym powstałych na bazie UMP Republikanów) zwyciężyła w drugiej turze wyborów na prezydenta regionu Île-de-France[3]. W czerwcu 2021 z powodzeniem ubiegała się o ponowny wybór na to stanowisko[4].
Została liderką nowego ruchu politycznego[5] (pod nazwą Soyons libres), a w 2019 zrezygnowała z członkostwa w Republikanach[6]. W 2021 formalnie przywróciła swoje członkostwo w tym ugrupowaniu[7]. W grudniu tegoż roku zwyciężyła w drugiej turze zorganizowanych przez Republikanów prawyborów, stając się kandydatką tej partii w wyborach prezydenckich w 2022[8]. W pierwszej turze tych wyborów otrzymała 4,8% głosów, zajmując piąte miejsce wśród 12 kandydatów[9]. Przed drugą turą głosowania wezwała do poparcia ubiegającego się o reelekcję Emmanuela Macrona[10].
Odznaczenia
edytuj- Legia Honorowa V klasy (2019)[11]
Przypisy
edytuj- ↑ Résultats des élections législatives 2012. lexpress.fr, 17 czerwca 2012. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
- ↑ Communiqué de la Présidence de la République. elysee.fr, 14 listopada 2010. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
- ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2015. interieur.gouv.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
- ↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).
- ↑ Départs en série chez LR après la démission de Valérie Pécresse. bfmtv.com, 6 czerwca 2019. [dostęp 2020-01-09]. (fr.).
- ↑ Valérie Pécresse annonce sa démission des Républicains. lefigaro.fr, 5 czerwca 2019. [dostęp 2020-01-09]. (fr.).
- ↑ Nathalie Schuck: Présidentielle: Valérie Pécresse va reprendre sa carte à LR. lepoint.fr, 14 października 2021. [dostęp 2021-12-05]. (fr.).
- ↑ In first, French conservatives pick a woman as presidential candidate. euronews.com, 4 grudnia 2021. [dostęp 2021-12-05]. (ang.).
- ↑ Michaël Bloch: Voici les résultats officiels et définitifs du premier tour de la présidentielle. lejdd.fr, 11 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
- ↑ Pécresse, Jadot, Roussel et Hidalgo appellent à voter Macron pour faire barrage à Le Pen. nouvelobs.com, 10 kwietnia 2022. [dostęp 2022-04-11]. (fr.).
- ↑ Décret du 13 juillet 2019 portant promotion et nomination. legifrance.gouv.fr, 14 lipca 2019. [dostęp 2020-01-09]. (fr.).
Bibliografia
edytuj- Valérie Pécresse na stronie Zgromadzenia Narodowego XIII kadencji. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).
- Nota biograficzna na stronie lci.tf1.fr. [dostęp 2015-12-14]. (fr.).