Tundra mszysto-porostowa
Tundra mszysto-porostowa – typ tundry, wykształcający się w północnej części strefy tundry właściwej i sąsiadujący z jeszcze dalej na północy występującymi pustyniami polarnymi. Formację tę tworzą zbiorowiska roślinności zdominowanej przez mchy w miejscach wilgotnych albo przez porosty w miejscach suchych, skalistych[1] i piaszczystych[2]. Skupienia porostów w obszarach pod wpływem klimatu oceanicznego zdominowane są przez chrobotki Cladonia, a w bardziej kontynentalnej tundrze środkowej Syberii przez żyłeczniki Alectoria, zwłaszcza przez żyłecznik halny Alectoria ochroleuca[2]. W płatach roślinności mszystej w tundrze tej nie występują już torfowce Sphagnum[3]. Kobierce mchów tworzą przedstawiciele głównie rodzajów próchniczek Aulacomnium, sierpowiec Drepanocladus, skalniczek Rhacomitrium i widłoząb Dicranum. Wśród mchów rosną takie gatunki roślin naczyniowych jak: malina moroszka Rubus chamaemorus, dębik ośmiopłatkowy Dryas octopetala, wiechlina arktyczna Poa arctica, rdest żyworodny Polygonum viviparum[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zbigniew Podbielkowski: Szata roślinna Ziemi. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz s.c., 1997, s. 296-301, seria: Wielka Encyklopedia Geografii Świata, tom VII. ISBN 83-86600-87-X.
- ↑ a b L.S. Berg: Przyroda ZSRR. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1962, s. 15-34.
- ↑ H. Walter: Strefy roślinności a klimat. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1976, s. 215–219.