Tadeusz Milewski (językoznawca)

polski językoznawca

Tadeusz Milewski (ur. 17 maja 1906 w Kołomyi, zm. 5 marca 1966 w Krakowie) – polski językoznawca, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Tadeusz Milewski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

17 maja 1906
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

5 marca 1966
Kraków

Profesor
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Doktorat

1929

Habilitacja

1933

Profesura

1954

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Wyższa Szkoła Pedagogiczna

Życiorys

edytuj

Urodził jako syn Justyny z Wojakowskich i Feliksa Milewskiego lekarza powiatowego. Ukończył Gimnazjum im. Króla Kazimierza Jagiellończyka w rodzinnym mieście. Od 1925 studiował językoznawstwo słowiańskie na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W 1929 roku, po uzyskaniu doktoratu na podstawie pracy Przyczynki do dziejów języka połabskiego, przeniósł się do Krakowa, gdzie w 1933 otrzymał stopień doktora habilitowanego w Katedrze Filologii Słowiańskiej. Studiował również indoeuropeistykę w Collège de France w Paryżu (w latach 1931–1933). W 1937 roku uzyskał drugą habilitację – z indoeuropeistyki. W 1939 został mianowany profesorem Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, nie zdążył jednak podjąć tam pracy z uwagi na wybuch wojny. Powróciwszy z kampanii wrześniowej 6 listopada 1939 aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau przebywał w obozach w Sachsenhausen i Dachau. Do Krakowa powrócił jesienią roku 1940 i wziął udział w tajnym nauczaniu, a poza tym kontynuował badania naukowe. Po wojnie powrócił na Uniwersytet Jagielloński oraz został członkiem Polskiej Akademii Nauk. W latach 1947–1948 ogłosił monumentalny Zarys językoznawstwa ogólnego. W skład tej publikacji wchodzi pierwszy na polskim rynku naukowym atlas języków świata. W 1949 roku został profesorem tytularnym i członkiem korespondentem PAU. W 1954 roku otrzymał mianowanie na profesora nadzwyczajnego, a w roku 1960 – na profesora zwyczajnego przy Katedrze Językoznawstwa Ogólnego UJ. W 1956 roku został dziekanem Wydziału Filologii UJ. W latach 1957–1960 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego UJ. Do 1950 roku jego drugim miejscem pracy był KUL, zaś w latach 1950–1965 Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Krakowie.

Zmarł 5 marca 1966 roku po długiej chorobie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1]. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył arcybiskup krakowski – Karol Wojtyła.

Zajmował się językami Indian amerykańskich, językiem hetyckim i staropruskim[2]. W dziedzinie językoznawstwa ogólnego poruszał przede wszystkim tematykę typologii lingwistycznej[2]. Uprawiał gramatykę porównawczą języków indoeuropejskich[3]. Badał także pochodzenie polszczyzny literackiej[3].

Twórczość

edytuj
  • Dwie bulle wrocławskie z lat 1155 i 1245 (1927)
  • Przyczynki do dziejów języka połabskiego (1929)
  • Rozwój fonetyczny wygłosu prasłowiańskiego (1933)
  • L'indohittite et l'indoeuropéen (1936)[2]
  • Zarys językoznawstwa ogólnego
    • cz. 1: Teoria językoznawstwa (1947)[2]
    • cz. 2: Rozmieszczenie języków (1948)[2]
    • cz. 3: Typologia (nieukończona)
  • Wstęp do językoznawstwa (1954)
  • Językoznawstwo (1965, 1971)[2]

Przypisy

edytuj
  1. Jan Wiktor Tkaczyński (red.), Pro Memoria III. Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego spoczywający na cmentarzach Krakowa 1803-2017, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2018, s. 191, ISBN 978-83-233-4527-5.
  2. a b c d e f Jozef Mistrík, Encyklopédia jazykovedy, wyd. 1, Bratislava: Obzor, 1993, s. 276, ISBN 80-215-0250-9, OCLC 29200758 (słow.).
  3. a b Leszek Bednarczuk: Sylwetki uczonych: Tadeusz Milewski. [dostęp 2010-01-02].

Bibliografia

edytuj
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy