Szelmostwa Skapena (fr. Les Fourberies de Scapin) – trzyaktowa sztuka Moliera inspirowana komedią antyczną (w szczególności sztuką Formion Terencjusza) oraz włoską commedia dell’arte. Po raz pierwszy wystawiona w Théâtre du Palais-Royal 24 maja 1671 roku przez Trupę Króla, którą kierował Molier. Wydarzenia komedii rozgrywają się w Neapolu.

Szelmostwa Skapena
Les Fourberies de Scapin
Ilustracja
Karta tytułowa wydania z 1671 roku
Autor

Molier

Typ utworu

komedia

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Francja

Język

francuski

Data wydania

1671

Pierwsze wydanie polskie
Przekład

Tadeusz Boy-Żeleński

Streszczenie

edytuj

Podczas gdy jego ojciec przebywa w podróży Oktaw, syn Arganta, zakochuje się i żeni z Hiacyntą, młodą, biedną dziewczyną nieznanego pochodzenia. Tymczasem Argant zamierza ożenić syna z córką Geronta z Tarentu. Również pod nieobecność swego ojca Leander, syn Geronta i przyjaciel Oktawa, zakochuje się w Zerbinecie, młodej Cygance.

W obliczu niespodziewanego powrotu Arganta, Oktaw, zaniepokojony, iż reakcja ojca na wieść o jego ożenku może być gwałtowna oraz potrzebując pieniędzy ucieka się do pomocy Skapena, służącego Leandra. Leander dowiaduje się o porwaniu dla okupu jej ukochanej przez Cyganów i również prosi o pomoc Skapena.

Dzięki zuchwałym podstępom i intrygom Skapen uzyskuje niezbędne środki dla Oktawa i Leandra od ich ojców. Intrygi Skapena jednak się wydają i szczęśliwe dla amantów zakończenie jest możliwe nie tyle dzięki przemyślnym konceptom i fortelom Skapena, co dzięki zaskakującemu odkryciu, iż Hiacynta jest zaginioną córką Geronta, a Zerbineta córką Arganta, porwaną przez Cyganów w dzieciństwie.

Postaci

edytuj
  • Argant (Argante) – bogaty mieszczanin, ojciec Oktawa i Zerbinety
  • Geront (Géronte) – bogaty mieszczanin, ojciec Leandra i Hiacynty
  • Oktaw (Octave) – syn Arganta, kochanek Hiacynty
  • Leander (Léandre) – syn Geronta, kochanek Zerbinety
  • Zerbineta (Zerbinette) – uważana za Cygankę, córka Arganta i kochanka Leandra
  • Hiacynta (Hyacinte) – córka Geronta i kochanka Oktawa
  • Skapen (Scapin) – służący Leandra
  • Sylwester (Silvestre) – służący Oktawa
  • niania (Nérine) – opiekunka Hiacynty
  • Karlo (Carle) – szelma
  • dwóch portierów
 
Crispin i Scapin
obraz Honoré Daumier

Pierwsza obsada

edytuj

Pierwotnie rolę Skapena grał sam Molier. La Thorillière występował w roli Sylwestra, Mlle Beauval w roli Zerbinety, Du Croisy w roli Geronta, Hubert w roli Arganta, La Grange w roli Leandra, Baron w roli Oktawa oraz Catherine de Brie lub Armande w roli Hiacynty. Według Jacques’a Copeau oryginalnie sztuka wystawiana była przy użyciu masek, zgodnie z tradycją commedia dell’arte, jednak pewne jest to jedynie w przypadku ról Arganta i Geronta.

Inscenizacje

edytuj

Szelmostwa Skapena zostały po raz pierwszy wystawione przez Trupę Króla (Troupe du Roi) w niedzielę 24 maja 1671 w Théâtre du Palais-Royal. Sztuka miała być wystawiana do czasu zakończenia montażu maszyn potrzebnych do wystawiania Psyché, która premierę miała na dworze królewskim 17 stycznia 1671. Szelmostwa Skapena nie odniosły jednak sukcesu, wpływy z biletów szybko spadały. Po 18 spektaklach, 24 lipca 1671, zostały zastąpione przez Psyché i nie były już więcej wystawiane za życia Moliera, którego wymagająca rola Skapena bardzo wyczerpała. Po śmierci Moliera sztuka zyskała jednak duże uznanie: od 1673 do 1715 była wystawiana w Paryżu 197 razy, choć tylko 3 razy na dworze królewskim. Od utworzenia Comédie-Française do naszych czasów grano ją 1340 razy. W 1990 rolę Skapena odtwarzał Daniel Auteuil (inscenizacja w Awinionie).

Adaptacje filmowe

edytuj
  • Les Fourberies de Scapin, film telewizyjny zrealizowany przez Jeana Kerchbrona, pokazany po raz pierwszy w 1965
  • Les Fourberies de Scapin, film zrealizowany przez Rogera Coggio, wyświetlany w kinach w 1980

Bibliografia

edytuj
  • Jean Emelina, Les Valets et les Servantes dans le théâtre de Molière, Aix-en-Provence, La Pensée universitaire, 1958
  • Les Valets et les Servantes dans le théâtre comique, en France, de 1610 à 1700. PUG, Grenoble, 1975
  • Charles Mauron, Psychocritique du genre comique, Paris, Corti, 1964
  • Yves Moraud, La Conquête de la liberté de Scapin à Figaro, Paris, PUF, 1981

Linki zewnętrzne

edytuj
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy