Koniuszy

Ten artykuł należy dopracować:

od 2017-04 → treść artykułu należy opracować w taki sposób, aby nie była polonocentryczna,
rozwinąć historycznie i uszczegółowić w szerszym kontekście (europejskim) na podstawie wiarygodnych źródeł.
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Koniuszy (łac. praefectus stabuli, franc. écuyer; niem. Stallmeister) – zarządca stadnin i stajni na dworach królewskich i magnackich; później tylko zaszczytny tytuł dworski.

W dziejach Rzeczypospolitej

Wielki koniuszy koronny – ks. Władysław Zasławski-Ostrogski (1636)

W średniowiecznej Polsce (od XIII w.) i innych krajach (np. na Węgrzech – főlovászmester) urzędnik królewski sprawujący początkowo nadzór nad stajnią monarchy, później nad stadninami w jego dobrach. Jako funkcyjny urząd dworski z biegiem czasu przekształcał się w honorowy, będąc np. w I Rzeczypospolitej urzędem ziemskim w Wielkim Księstwie oraz honorowym urzędem dworskim w Koronie i na Litwie^[1].

Jako godność senatorska

Trzy urzędy dawnych koniuszych w niejasnych okolicznościach na początku XVI w. trafiły do Senatu Rzeczypospolitej. Byli to: konarski sieradzki, konarski łęczycki i konarski inowrocławski. W średniowieczu "konarski" był nazwą urzędu koniuszego, która w początku XV w. praktycznie zanikła. Nazwa przetrwała tylko w tych trzech ziemiach, ale przypisano ją do rzekomej godności kasztelana z miejscowości Konary. Gdy formował się senat i włączano do niego wszystkich senatorów mniejszych, trzej "konarscy" zostali zaliczeni do grona kasztelanów^[2].

Tytuły odojcowskie i odmężowskie

Dzieciom koniuszego przysługiwały tytuły odojcowskie. Dla synów tytułem takim był koniuszyc, a dla córek – koniuszanka. Małżonki miały prawo do tytułu odmężowskiego koniuszyna^[3].

Zobacz też

Przypisy

↑ Koniuszy. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2017-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)].
↑ "W ten sposób drogą omyłki nigdy nie sprostowanej, w Senacie Rzeczypospolitej obok najwyższych urzędników państwa i magnatów zasiadło trzech koniuszych z tytułu praktycznie nieistniejącego urzędu." (Zbigniew Góralski: Urzędy i godności w dawnej Polsce, Warszawa 1998).
↑ Koniuszanka. W: Samuel Linde: Słownik języka polskiego. Wyd. drugie, poprawione i pomnożone. T. 2: G–L. Lwów: Drukarnia Zakładu Ossolińskich, 1855, s. 430.

[1] Koniuszy. portalwiedzy.onet.pl. [dostęp 2017-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-12)].

[2] "W ten sposób drogą omyłki nigdy nie sprostowanej, w Senacie Rzeczypospolitej obok najwyższych urzędników państwa i magnatów zasiadło trzech koniuszych z tytułu praktycznie nieistniejącego urzędu." (Zbigniew Góralski: Urzędy i godności w dawnej Polsce, Warszawa 1998).

[3] Koniuszanka. W: Samuel Linde: Słownik języka polskiego. Wyd. drugie, poprawione i pomnożone. T. 2: G–L. Lwów: Drukarnia Zakładu Ossolińskich, 1855, s. 430.

[1]

[2]

[3]