Bydgoski Festiwal Operowy
Bydgoski Festiwal Operowy – coroczna impreza kulturalna, przegląd sztuki operowej i baletowej w Bydgoszczy.
 Opera Nova – widok z Wyspy Młyńskiej | |
| Termin |
kwiecień-maj |
|---|---|
| Państwo | |
| Miejscowość | |
| Założyciel | |
| Organizator | |
| Tematyka | |
| Strona internetowa | |
Charakterystyka
edytujFestiwal Operowy w Bydgoszczy jest największym polskim przeglądem różnorodnych gatunków muzycznych z dziedziny: opery, operetki, musicalu oraz baletu: klasycznego i nowoczesnego. Poszczególne teatry operowe prezentują swoje aktualne dokonania artystyczne[1]. Przyjęto, że obok czołówki polskich scen zaprasza się przynajmniej jednego gościa zagranicznego. Gospodarz imprezy – Opera Nova – na inaugurację festiwalu przygotowuje nową premierę[2]. Festiwal odbywa się corocznie w porze wiosennej: kwietniu lub maju.
Do 2011 r. w Bydgoskich Festiwalach Operowych występowała większość polskich teatrów operowych (Warszawa, Łódź, Poznań, Kraków, Gdańsk, Wrocław), a także renomowane zagraniczne zespoły operowe z Ukrainy (Ukraińska Opera Narodowa, Lwowski Teatr Opery i Baletu), Litwy, Łotwy, Bułgarii (Sofijska Opera Narodowa), Rosji (Moskiewska Opera Kameralna, Akademicki Teatr Baletu Askolda Makarowa z St. Petersburga), Belgii, USA, Korei, Hiszpanii, Szwecji, Francji i innych krajów.
Budżet festiwalu zapewniają subwencje przekazywane przez Urząd Marszałkowski Województwa Kujawsko-Pomorskiego, Miasto Bydgoszcz, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz sponsorów.
Festiwalowi towarzyszą wystawy, przegląd filmów muzycznych na DVD oraz Operowe Forum Młodych będące przeglądem oper kameralnych w wykonaniu studentów polskich i zagranicznych uczelni muzycznych.
Historia
edytujBydgoski Festiwal Operowy narodził się w 1994 r. „z desperacji” artystów, którzy nie mogli doczekać się wykończenia gmachu Opery Nova, budowanego od 1973 r.[2] W latach 80. w obliczu obcięcia funduszy przeznaczanych na kulturę, zaprzestano prac w budynku. Gdy w 1993 r. pojawiło się kolejne zagrożenie kontynuacji prac budowlanych, narodził się pomysł zorganizowania w surowym gmachu Bydgoskiego Festiwalu Operowego. Jednym z celów tej inicjatywy miało być zwrócenie uwagi społeczeństwa, a w szczególności decydentów na inwestycję, przecięcie dyskusji na temat pozakulturalnego przeznaczenia budynku oraz zdobycie środków na jego ukończenie[2].
I Bydgoski Festiwal Operowy odbył się w dniach 17 do 30 kwietnia 1994 r. Na scenie na wpół surowego gmachu prezentowały się najlepsze zespoły operowe Polski – Teatr Wielki z Poznania, Łodzi i Warszawy, Warszawska Opera Kameralna, gospodarze Opera Nova w Bydgoszczy oraz Teatr Baletu Askolda Makarowa z St. Petersburga. Wszystkie przedstawienia odbyły się w surowej scenerii nieotynkowanych ścian, zaś na widowni ustawiono 500 drewnianych krzeseł wypożyczonych przez wojsko[3]. Poczucie uczestnictwa w niecodziennym wydarzeniu udzieliła się artystom i publiczności, tworząc aurę podniosłego święta, muzycznego misterium, stając się jednym z głównych atutów imprezy. Cel Festiwalu został osiągnięty – przerodził się w operowe święto, jedną z wizytówek kulturalnych Bydgoszczy oraz przerwał 20-letnią niemoc w budowie kompleksu operowego[2].
Zainteresowanie kolejnymi edycjami Festiwalu przewyższało oczekiwania organizatorów. Bilety wyprzedawano na długo przed rozpoczęciem imprez. Dzięki dużym możliwościom, jakie gwarantowała nowa scena bydgoskiej Opery, możliwe było sprowadzanie wielkich produkcji operowych i baletowych. Przykładami tego typu spektakli były m.in.: „Makbet” G. Verdiego w wykonaniu zespołów Teatru Wielkiego w Warszawie (II BFO 1995), „Moc przeznaczenia” przedstawiona przez Teatr Wielki w Poznaniu (VIII BFO 2001), opera „Borys Godunow” M. Musorgskiego w wykonaniu Opery Narodowej z Kijowa (III BFO 1996) i „Turandot” G. Pucciniego, zaprezentowana przez Operę Nova na inauguracji III BFO. Po raz pierwszy w Bydgoszczy przedstawiono m.in. balet „Spartakus” A. Chaczaturiana, w wykonaniu Akademickiego Wielkiego Teatru Baletu Republiki Białorusi z Mińska (II BFO 1995), spektakl „Kopciuszek” S. Prokofiewa, który zatańczył Królewski Balet z Antwerpii (VI BFO 1999), „Coppelia” L. Delibesa w wykonaniu Łotewskiej Opery Narodowej z Rygi (VII BFO 2000). Tańczyły również zespoły z Chicago (VII BFO 2000) i Gullberg – Ballet Matsa Eka ze Szwecji z nowoczesną choreografią „Śpiącej królewny” P. Czajkowskiego (VIII BFO 2001)[4].
Z powodu pandemii koronawirusa COVID-19, 27 Bydgoski Festiwal Operowy w 2020 nie odbył się[5], podobnie 28 edycja, przesunięta pierwotnie na czerwiec 2021, została przeniesiona na rok 2022[6][7].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Bydgoski Festiwal Operowy [online], Opera Nova w Bydgoszczy [dostęp 2020-04-26] (pol.).
- ↑ a b c d Karczewski Piotr. Festiwal z desperacji. [w:] Kalendarz Bydgoski 2002.
- ↑ Bacciarelli Krystyna: Muzyka pierwszego kręgu… budowy. [w:] Kalendarz Bydgoski 1995.
- ↑ Prus Zdzisław, Weber Alicja: Bydgoski leksykon operowy. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2002. ISBN 83-85327-62-2.
- ↑ Wojciech Borakiewicz, Koronawirus. Opera czeka na premierę i liczy straty. W kasie pół miliona mniej [online], Gazeta Wyborcza, 23 kwietnia 2020 (pol.).
- ↑ Bydgoski Festiwal Operowy przeniesiony na czerwiec.
- ↑ Bydgoski Festiwal Operowy odwołany. Już po raz drugi. Przez koronawirusa i obostrzenia.
Bibliografia
edytuj- Karczewski Piotr. Festiwal z desperacji. [w:] Kalendarz Bydgoski 2002
- Maniszewska Małgorzata. Miasto muzyki. [w:] Kalendarz Bydgoski 2000
- Mrozek Zdzisław. Cztery gracje bydgoskiego teatru muzycznego. [w:] Kalendarz Bydgoski 2004
- Prus Zdzisław, Weber Alicja: Bydgoski leksykon operowy. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2002. ISBN 83-85327-62-2
- Weber Alicja. Opera Nova w Bydgoszczy. [w:] Kalendarz Bydgoski 1999
Linki zewnętrzne
edytuj- Bydgoski Festiwal Operowy [online], Opera Nova w Bydgoszczy [dostęp 2020-04-26] (pol.).