Κολομβία

Η Κολομβία (ισπανικά: República de Colombia‎‎) είναι χώρα που βρίσκεται στη βορειοδυτική γωνία της Νότιας Αμερικής, με έκταση 1.141.748 τ. χλμ. και πληθυσμό 52.695.952 κατοίκους σύμφωνα με επίσημη εκτίμηση για το 2024. Το όνομα της πρωτεύουσας είναι Μπογκοτά. Εθνική εορτή είναι η 20η Ιουλίου. Συνορεύει με τον Παναμά βορειοδυτικά, βόρεια και ανατολικά με τη Βενεζουέλα, νότια με το Εκουαδόρ (Ισημερινό) και το Περού, και ανατολικά με τη Βραζιλία. Είναι μια ενωμένη δημοκρατία που αποτελείται από 32 περιοχές. Πριν την αποίκησή της από τους Ισπανούς το 1499, οι ιθαγενείς που κατοικούσαν ήταν οι Μουίσκα, οι Κινμπάγια, οι Ταϊρόνα και άλλοι. Το 1819, κέρδισε την ανεξαρτησία της από την Ισπανία, ως Νέα Γρανάδα, με πρωτεύουσα την Μπογκοτά. Διαλύθηκε το 1830 και η χώρα έγινε μια συνομοσπονδία Παναμά-Κολομβίας, ονομαζόμενη Μεγάλη Κολομβία, (ισπανικά: Gran Colombia). Το νέο κράτος υπήρξε από το 1858-63 ως Γραναδιανή Συνομοσπονδία. Από το 1863, η χώρα ονομάστηκε Ηνωμένες Πολιτείες της Κολομβίας. Η σημερινή της έκταση δημιουργήθηκε το 1903, λόγω της απόσχισης του Παναμά. Σήμερα οι μεγαλύτερες πόλεις της βρίσκονται σε ορεινό υψόμετρο, στο βόρειο μέρος των Άνδεων. Είναι η 4η μεγαλύτερη οικονομία της Νότιας Αμερικής. Ακόμη, είναι 4η σε έκταση στη Νότια Αμερική, μετά τη Βραζιλία, την Αργεντινή και το Περού.

Δημοκρατία της Κολομβίας República de Colombia
Σημαία Εθνόσημο
Εθνικό σύνθημα: "Libertad y Orden" (Ελευθερία και τάξη)
Εθνικός ύμνος: ¡Oh, Gloria Inmarcesible!
Τοποθεσία της χώρας στον κόσμο
Πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη	Μπογκοτά 4°39′N 74°3′W
Επίσημες γλώσσες	Ισπανικά
Πολίτευμα	Προεδρική Δημοκρατία
Πρόεδρος Αντιπρόεδρος	Γκουστάβο Πέτρο Μάρτα Λουσία Ραμίρες
Ανεξαρτησία Κηρύχθηκε Αναγνωρίστηκε Ισχύον Σύνταγμα	από την Ισπανία 20 Ιουλίου 1810 7 Αυγούστου 1819 5 Ιουλίου 1991
Έκταση  • Σύνολο  • % Νερό  • Σύνορα Ακτογραμμή	1.141.748 km2 (26η) 8,8 6.309 km 3.208 km
Πληθυσμός  • Εκτίμηση 2024   • Απογραφή 2018   • Πυκνότητα	52.695.952 (27η)  48.258.494   46,2 κατ./km2 (170η)
ΑΕΠ (ΙΑΔ)  • Ολικό  (2019)  • Κατά κεφαλή	791,995 δισ. $ (31η)   15.719 $
ΑΕΠ (ονομαστικό)  • Ολικό  (2019)  • Κατά κεφαλή	355,163 δισ. $ (32η)   7.049 $ (83η)
ΔΑΑ (2021)	0,752 (88η) – υψηλός
Νόμισμα	Πέσο (COP)
Ζώνη ώρας	(UTC -5)
Internet TLD	.co
Οδηγούν στα	δεξιά
Κωδικός κλήσης	++57

Ετυμολογία

Ο Χριστόφορος Κολόμβος

Η ονομασία Κολομβία προέρχεται από τον Χριστόφορο Κολόμβο, πρωτοπόρο εξερευνητή της ηπείρου της Αμερικής. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον επαναστάτη της Βενεζουέλας Φρανσίσκο ντε Μιράντα, για να περιγράψει στο σύνολό του τον Νέο Κόσμο, αλλά ειδικότερα με αναφορά στις αποικίες και κτήσεις της Πορτογαλίας και της Ισπανίας στη νέα ήπειρο.

Η ονομασία Κολομβία υιοθετήθηκε το 1819 από τη Δημοκρατία της Κολομβίας, στην οποία υπάγονταν όλες οι περιοχές της πρότερης ισπανικής αντιβασιλείας της Νέας Γρανάδας, δηλαδή τα σημερινά κράτη της Κολομβίας, του Παναμά, της Βενεζουέλας και του Ισημερινοὐ (Εκουαδόρ). Το 1830, με τη διάλυση αυτού του κράτους και την απόσπαση του Εκουαδόρ και της Βενεζουέλας, η ευρύτερη περιοχή της Κουντιναμάρκα παρέμεινε ως μία νέα ανεξάρτητη χώρα με την ονομασία Δημοκρατία της Νέας Γρανάδας, περιλαμβάνοντας τις περιοχές Αντιόχεια, Μπογιακά, Κάουκα, Κουντιναμάρκα και Μαγδαλένα. Το 1858 μετονομάστηκε σε Συνομοσπονδία της Γρανάδας, ενώ αργότερα το 1863 σε Ηνωμένες Πολιτείες της Κολομβίας, πριν το σημερινό όνομα υιοθετηθεί επίσημα το 1886.

Γεωγραφία

Η Κολομβία είναι μεγάλη σε έκταση, εκτεινόμενη στη Νότια και την Κεντρική Αμερική: είναι η 26η σε έκταση χώρα της Γης. Ο πληθυσμός της είναι άνισα κατανεμημένος στην έκτασή της, με τον περισσότερο να ζει στο ορεινό δυτικό μέρος της και στη βόρεια ακτή της ή στην περιοχή της πρωτεύουσας Μπογκοτά. Οι αραιοκατοικημένες νότιες και ανατολικές επαρχίες της χώρας καλύπτονται κυρίως από τροπικό δάσος, αλλά υπάρχουν εκεί και περιοχές με μεγάλη οικονομική σημασία: μεγάλα αγροκτήματα με κτηνοτροφία και κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Οι κάτοικοι εκεί ζουν σε μικρούς, αγροτικούς ως επί το πλείστον, οικισμούς και περιλαμβάνουν τις αυτόχθονες φυλές της χώρας. Διακρίνονται 5 μεγάλες φυσικές περιοχές, που απλώνονται και στις γειτονικές χώρες: η οροσειρά των Άνδεων, η περιοχή των παραλίων του Ειρηνικού Ωκεανού, η περιοχή των παραλίων της Καραϊβικής Θάλασσας, τα λιάνος (λιβάδια-πεδιάδες) και το τροπικό δάσος του Αμαζονίου. Η Κολομβία είναι η μοναδική χώρα της Νότιας Αμερικής που έχει ακτές τόσο στον Ατλαντικό, όσο και στον Ειρηνικό Ωκεανό. Η μεγάλη έκταση των χωρικών υδάτων της και η τεράστια έκταση της ΑΟΖ αποτελούν δυνητικά σημαντικές παρακαταθήκες για τη μελλοντική ανάπτυξη της Κολομβίας.

Ιστορία

Ο Ζίπα κάλυπτε το σώμα του με χρυσό και από τη σχεδία του προσέφερε δώρα στη θεά Γκουαταβίτα στο κέντρο της ιερής λίμνης. Αυτή η παλαιά παράδοση του πολιτισμού των Μουίσκα τροφοδότησε για χρόνια τον θρύλο του Ελ Ντοράντο

Ο Φρανσίσκο ντε Πάουλα Σανταντέρ, ο Σιμόν Μπολίβαρ και άλλοι ήρωες της ανεξαρτησίας της Κολομβίας στο κοινοβούλιο της Κούκουτα

Χάρτης απεικόνισης της Μεγάλης Κολομβίας

Προκολομβιανή περίοδος

Περίπου το 10.000 π.Χ. καταγράφονται ορισμένες κοινότητες θηρευτών και κυνηγών στις περιοχές της σημερινής πρωτεύουσας Μπογκοτά, και συγκεκριμένα στις τοποθεσίες Ελ Άμπρα και Τεκεντάμα. Οι κοινότητες αυτές εμπορεύονταν τόσο μεταξύ τους όσο και με πολιτισμούς που εκτείνονταν στην κοιλάδα του ποταμού Μαγκνταλένα. Την πρώτη χιλιετηρίδα π.Χ., ομάδες ιθαγενών ανέπτυξαν το πολιτικό σύστημα των κασικάσγος, με μία διοικητική δομή πυραμίδας και ηγέτες γνωστούς με την ονομασία κασίκες. Οι πολιτισμοί της Κολομβίας με την πιο πολύπλοκη δομή διοίκησης ήταν οι Ταϊρόνα στις παράκτιες περιοχές της Καραϊβικής, και οι Μουίσκας στα υψίπεδα της σημερινής Μπογκοτά. Και οι δύο αυτές φυλές άνηκαν στη γλωσσική οικογένεια των Τσίμπτσα. Οι Μουίσκα θεωρούνται ότι είχαν ένα από τα πιο ανεπτυγμένα πολιτικά συστήματα στη Νότια Αμερική, μετά τους Ίνκας.

Ανακάλυψη, κατάκτηση και αποικισμός από τους Ισπανούς

Ισπανοί εξερευνητές έφτασαν στις νότιες ακτές της Καραϊβικής το 1499 με αρχηγό τον Ροδρίγο ντε Μπαστίδας. Ο Χριστόφορος Κολόμβος παρέπλευσε την Καραϊβική το 1502. Το 1508, ο Βάσκο Νούνιες ντε Μπαλμπόα ξεκίνησε την κατάκτηση των περιοχών της Ουραμπά. Το 1513, ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που έφτασε στον Ειρηνικό Ωκεανό, τον οποίο και αποκάλεσε Μαρ ντελ Σουρ, Θάλασσα του Νότου), ανοίγοντας έτσι τον δρόμο στους Ισπανούς για το Περού και τη Χιλή. Η ευρύτερη περιοχή κατοικούνταν από ποικίλες φυλές ιθαγενών, όπως οι Τσίμπτσα και οι Καρίμπ, τις οποίες οι Ισπανοί κατέκτησαν σταδιακά είτε με στρατιωτικές επεμβάσεις είτε με συμμαχίες. Παράλληλα, οι ασθένειες που έφεραν μαζί τους οι κατακτητές, όπως η ιλαρά, η κατάκτηση και οι εθνικές εκκαθαρίσεις, προκάλεσαν μία ραγδαία εξαφάνιση των αυτοχθόνων πληθυσμών. Τον 16ο αιώνα, ξεκίνησε και η εισαγωγή Αφρικανών σκλάβων στην περιοχή.

Ανεξαρτησία από την Ισπανία

Μετά την κατάκτηση της Κολομβίας από τους Ισπανούς και τη μακρά περίοδο της ισπανικής αποικιοκρατίας, αρκετά επαναστατικά κινήματα εκδηλώθηκαν με στόχο την αυτοδιάθεση ή και ανεξαρτησία περιοχών της χώρας. Τα περισσότερα από αυτά κατεστάλησαν βίαια, ενώ άλλα ήταν αρκετά αδύναμα για να προκαλέσουν κάποια σημαντική αλλαγή. Το τελευταίο κίνημα ανεξαρτησίας από την Ισπανία ξεκίνησε γύρω στο 1810, μετά τη χορήγηση ανεξαρτησίας στο νησί Ισπανιόλα (σήμερα μοιράζεται από τη Δομινικανή Δημοκρατία και την Αϊτή) το 1804. Το γεγονός αυτό παρείχε σημαντική υποστήριξη στους μετέπειτα ηγέτες της κολομβιανής επανάστασης, δηλαδή τους Σιμόν Μπολίβαρ και Φρανσίσκο ντε Πάουλα Σανταντέρ. Ο Μπολίβαρ έγινε στη συνέχεια, μετά τη νικηφόρα μάχη της Μπογιακά, ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Κολομβίας, ενώ ο Σανταντέρ αντιπρόεδρος. Μετά την αποχώρηση του Μπολίβαρ, ο Σανταντέρ τον διαδέχθηκε ως δεύτερος πρόεδρος της χώρας. Η επανάσταση ολοκληρώθηκε με επιτυχία το 1819, με την παραχώρηση της επικράτειας της ισπανικής αντιβασιλείας της Νέας Γρανάδας στη νεοσύστατη Δημοκρατία της Κολομβίας, η οποία ήταν μία ένωση των σημερινών κρατών της Κολομβίας, της Βενεζουέλας και του Εκουαδόρ. Ο Παναμάς αποτελούσε εκείνη την περίοδο αναπόσπαστο κομμάτι της κολομβιανής επικράτειας.

Μετα-επαναστατική περίοδος και σύγχρονη ιστορία

Οι εσωτερικές πολιτικές και εδαφικές διαμάχες οδήγησαν στην αποχώρηση της Βενεζουέλας και της περιοχής του Κίτο (δηλαδή του σημερινού κράτους του Εκουαδόρ) από την ένωση το 1830. Η επονομαζόμενη περιοχή της Κουντιναμάρκα υιοθέτησε την ονομασία Νέα Γρανάδα, την οποία και διατήρησε ως το 1856, όταν μετονομάστηκε σε Συνομοσπονδία της Γρανάδας. Μετά από έναν διετή εμφύλιο πόλεμο, ιδρύθηκαν το 1863 οι Ηνωμένες Πολιτείες της Κολομβίας, σχήμα το οποίο διατηρήθηκε μέχρι το 1886, όταν η χώρα υιοθέτησε επίσημα και οριστικά την ονομασία Δημοκρατία της Κολομβίας. Οι εσωτερικές διαμάχες μεταξύ αντίθετων πολιτικών δυνάμεων παρέμειναν ενεργές, πυροδοτώντας περιστασιακά αιματηρούς εμφύλιους πολέμους. Πιο γνωστός είναι ο Εμφύλιος των Χιλίων Ημερών, το διάστημα 1899 - 1902, ο οποίος οδήγησε στο διαχωρισμό της περιοχής του Παναμά το 1903 και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους. Ο πόλεμος αυτός θεωρείται και απόρροια των βλέψεων των ΗΠΑ να αποκτήσουν ερείσματα στην περιοχή και ιδιαίτερα στην κατασκευή και έλεγχο της Διώρυγας του Παναμά. Στη συνέχεια, η Κολομβία ήρθε σε σύρραξη με το Περού για μία εδαφική διαφορά που αφορούσε την περιοχή Αμασόνας και την πρωτεύουσά της Λετίσια.

Μετά από αυτό το διάστημα, η χώρα πέτυχε έναν βαθμό πολιτικής σταθερότητας, η οποίο όμως ανατράπηκε από μία αιματηρή διαμάχη στο τέλος της δεκαετίας του 1940 και στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Η περίοδος αυτή είναι γνωστή με την ονομασία Λα Βιολένσια (Η Βία). Οι αιτίες εντοπίζονται στις έντονες διαφορές των δύο βασικών πολιτικών κομμάτων, οι οποίες εκδηλώθηκαν μετά τη δολοφονία του φιλελεύθερου υποψήφιου πρόεδρου Χόρχε Ελιέσερ Γκαϊτάν το 1948. Η δολοφονία προκάλεσε διαδηλώσεις στην Μπογκοτά και έμεινε γνωστή με την έκφραση Ελ Μπογκοτάσο. Η βία εξαπλώθηκε σε όλη τη χώρα και ο αριθμός των θυμάτων έφτασε τους 180.000. Από το 1953 ως το 1964, οι εντάσεις ανάμεσα στα δύο κόμματα μειώθηκαν, αρχικά με την παύση του Γκουστάβο Ρόχας με πραξικόπημα από την προεδρία και τις διαπραγματεύσεις του με τους αντάρτες, και στη συνέχεια με τη στρατιωτική δικτατορία του στρατηγού Γκαμπριέλ Παρίς Γκορδίγιο.

Μετά την πτώση του Ρόχας, τα δύο πολιτικά κόμματα, οι συντηρητικοί και οι φιλελεύθεροι, συμφώνησαν στη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου με στόχο την κοινή διακυβέρνηση της χώρας. Η προεδρία θα εναλλάσσονταν μεταξύ των υποψηφίων των κομμάτων κάθε τέσσερα χρόνια, για τέσσερις θητείες, ενώ ο αριθμός των θεσμικών θέσεων θα κατανέμονταν ισοδύναμα. Η ίδρυση του εθνικού μετώπου έβαλε τέλος στην εποχή της Λα Βιολένσια και οι κυβερνήσεις του προσπάθησαν να θεσμοθετήσουν ριζικούς κοινωνικούς και οικονομικούς μετασχηματισμούς σε συνεργασία με την παράταξη της Προοδευτικής Συμμαχίας. Τελικά, οι αντιθέσεις μεταξύ των διαδοχικών διοικήσεων συντηρητικών και φιλελευθέρων αλλοίωσαν τα πραγματικά αποτελέσματα για τη χώρα, με συνέπεια τη διαιώνιση κοινωνικών και πολιτικών προβλημάτων, παρά την πρόοδο σε ορισμένους τομείς. Σε αντίδραση, δημιουργήθηκαν επίσημες ομάδες ανταρτών, όπως η FARC, η ELC και η M-19, με ένοπλη αντίσταση απέναντι στο πολιτικό σύστημα. Οι περισσότερες ομάδες είχαν μαρξιστικό χαρακτήρα.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1970, παρατηρήθηκε η ανάπτυξη ισχυρών και βίαιων καρτέλ ναρκωτικών, τα οποία ενισχύθηκαν και τις επόμενες δεκαετίες. Το καρτέλ της Μεδεγίν με αρχηγό τον Πάμπλο Εσκομπάρ και το καρτέλ Κάλι, είχαν παράλληλα ισχυρή παρουσία στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή της Κολομβίας. Με χρηματοδότηση και καθοδήγηση παράνομων ένοπλων ομάδων, τα καρτέλ επηρέαζαν όλο το πολιτικό φάσμα της χώρας, ενώ συμμαχίες μεταξύ κοινών εχθρών ενέτειναν την ισχύ τους.

Το νέο σύνταγμα της Κολομβίας το 1991 εγκρίθηκε από το συνταγματικό κοινοβούλιο και περιλάμβανε σημαντικές αποφάσεις για τα πολιτικά, εθνικά, ανθρώπινα και φυλετικά δικαιώματα. Το νέο σύνταγμα αρχικά απαγόρευε την έκδοση Κολομβιανών στο εξωτερικό, κάτι για το οποίο κατηγορήθηκε το κοινοβούλιο ως πάροχος προστασίας στα καρτέλ. Τα καρτέλ είχαν προσπαθήσει να επηρεάσουν τις πολιτικές αποφάσεις με μία σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων και εκτελέσεων, αλλά και με τη διαφθορά των δημοσίων λειτουργών.

Στις 21 Νοεμβρίου του 2008, το ηφαίστειο Νεβάδο ντελ Ουίλα εξερράγη στις 0245 GMT. Στις 23 Νοεμβρίου του 2008 οι αρχές ανακοίνωσαν το θάνατο 10 ανθρώπων, ενώ 12.000 περίοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους.

Διοικητική διαίρεση

Διοικητικά η Κολομβία διαιρείται γεωγραφικά σε τριάντα δύο διαμερίσματα. Το μεγαλύτερο γεωγραφικό διαμέρισμα σε έκταση είναι το Διαμέρισμα Αμασόνας, με έκταση 109.665 τ. χλμ. ενώ το μεγαλύτερο σε πληθυσμό είναι το διαμέρισμα Σαν Αντρές.

Οικονομία

Το ΑΕΠ της Κολομβίας ήταν το 2016 περίπου 252 δισεκατομμύρια δολάρια. Η παραγωγή κατανέμεται κατά δραστηριότητα σε 13,9% γεωργία, 30,3% βιομηχανία και 55,8% υπηρεσίες.

Το 1999 η Κολομβία είχε την πρώτη της αρνητική ανάπτυξη από τη δεκαετία του τριάντα και έσπασε το ρεκόρ της πιο μακρόχρονης συνεχούς (όμως αργής) ανάπτυξης στην περιοχή. Η κρίση είχε διάφορους λόγους: πτώση της ιδιωτικής κατανάλωσης μετά από χρόνια μεγάλης ανόδου (καρπό της φιλελευθεροποίησης της οικονομίας), συνεχή άνοδο του δημοσιονομικού ελλείμματος ως αποτέλεσμα του Συντάγματος του 1991, προβλήματα με το νομισματικό σύστημα λόγω της ασιατικής κρίσης και πτώση της αξιοπιστίας μετά από διάφορες αποτυχημένες προσπάθειες υπεράσπισης του νομίσματος από την Κεντρική Τράπεζα της Κολομβίας.

Μεταφορές

Κυριότεροι λιμένες της χώρας είναι η Μπαρρανκίγια και η Καρθαγένη της Ινδίας.

Η κολομβιανή εμπορική ναυτιλία το 1974 αριθμούσε 49 πλοία ολικής χωρητικότητας 231.389 κόρους ο.χ. και κατείχε την 52η θέση διεθνώς.

Η οδήγηση γίνεται στα δεξιά.

Διακυβέρνηση

Η χώρα είναι Προεδρική Δημοκρατία. Αρχηγός κράτους και κυβερνήσεως είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Από τις 20 Ιουνίου του 2010 πρόεδρος είναι ο Χουάν Μανουέλ Σάντος και Αντιπρόεδρος ο Ανχελίνο Γκαρσόν. Το Σύνταγμα που είναι σήμερα σε ισχύ άρχισε να ισχύει στις 5 Ιουλίου του 1991 και έχει τροποποιηθεί αρκετές φορές. Δικαίωμα ψήφου στις εκλογές έχουν όσες και όσοι είναι ηλικίας 18 ετών και άνω.

Εκλογές

Προεδρικές εκλογές

Ο Ιβάν Ντούκε εξελέγη πρόεδρος στις πιο πρόσφατες προεδρικές εκλογές το 2018.

Η θητεία του Προέδρου και του αντιπροέδρου είναι τετραετής. Προεδρικές εκλογές διεξήχθησαν στις 25 Μαΐου 2014 με τον δεύτερο γύρο στις 15 Ιουνίου 2014. Πρόεδρος επανεξελέγη με ποσοστό 50,95% ο Χουάν Μανουέλ Σάντος. Στις Προεδρικές εκλογές του 2022 εξελέγη ο σημερινός πρόεδρος, Γκουστάβο Πέτρο.

Βουλευτικές εκλογές

Η νομοθετική εξουσία ασκείται από το Κογκρέσο, το οποίο απαρτίζεται από δύο σώματα: τη Γερουσία (Senado) με 102 έδρες και τη Βουλή των Αντιπροσώπων (Camara de Representantes), με 166 μέλη. Οι βουλευτές και οι γερουσιαστές εκλέγονται από τον λαό για τετραετή θητεία. Εκλογές για Γερουσία και Βουλή έγιναν στις 9 Μαρτίου 2014.

Δημοψηφίσματα

2016

Στις 2 Οκτωβρίου 2016 οι ψηφοφόροι καταψήφισαν το τελικό κείμενο της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ της κυβέρνησης και των ανταρτών του FARC. Το δημοψήφισμα απέτυχε με 50,2% κατά και 49,8% υπέρ.

Δημογραφία

Η επίσημη γλώσσα είναι τα Ισπανικά. Οι κάτοικοι σε ποσοστό 90% πρεσβεύουν το ρωμαιοκαθολικό χριστιανικό δόγμα. Επίσης, υπάρχουν 161.205 Μάρτυρες του Ιεχωβά και 185.891 Μορμόνοι της Εκκλησίας του Ιησού Χριστού των Αγίων των Τελευταίων Ημερών. Οι περισσότεροι είναι μιγάδες (mestizo) σε ποσοστό 58%, το 20% είναι λευκοί, mulatto είναι το 14%, μαύροι το 4% ενώ οι υπόλοιποι είναι Αμερικανοί Ινδιάνοι. Το προσδόκιμο ζωής στο σύνολο του πληθυσμού, σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2019 του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας ήταν 79,3 χρόνια (76,7 χρόνια οι άνδρες και 81,9 οι γυναίκες).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Κολομβία στο Curlie
• Εξάντας: Ο πόλεμος της κοκαΐνης (μέρος 1ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Εξάντας: Ο πόλεμος της κοκαΐνης (μέρος 2ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
• Εξάντας: Ο πόλεμος της κοκαΐνης (μέρος 3ο) (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)