Kaneelkleurige melkzwam
Kaneelkleurige melkzwam | |||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Soort | |||||||||||||||
Lactarius quietus (Fr.) Fr. (1938) | |||||||||||||||
Synoniemen | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Afbeeldingen op Wikimedia Commons | |||||||||||||||
Kaneelkleurige melkzwam op Wikispecies | |||||||||||||||
|
De kaneelkleurige melkzwam (Lactarius quietus) is een schimmel uit de familie Russulaceae. De paddenstoel leeft via ectomycorrhiza in symbiose met verschillende soorten eiken. In 1938 werd de soort ingedeeld in het geslacht Lactarius. De zwam is gemakkelijk te herkennen aan de olieachtige geur en de concentrische banden op de hoed.
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]- Hoed
De hoed is 3 tot 10 cm in diameter. De hoedrand is aanvankelijk ingerold en blijft dit ook bij oudere exemplaren nog lange tijd. De hoed is vrij vlezig en lang bol. Later wordt hij meer uitgespreid, in het midden ingedrukt en uiteindelijk plat verdiept zoals een trechter. Een umbo (bult) wordt zelden gevormd. De hoedhuid is enigszins vettig-plakkerig als hij jong is, droog dof en dof glanzend. Hij is gezoneerd door concentrisch gerangschikte donkere vlekken.
- Lamellen
De lamellen lopen langs de steel iets af (decurrent). Ze zijn vermengd met kortere tussenliggende lamellen. Aanvankelijk is de kleur witachtig tot crème en bij rijping worden ze bleek roodachtig bruin. De lamelranden zijn hier en daar roestbruin gevlekt.
- Steel
De steel kan 4-9 cm lang zijn en 10-15 mm dik. Het oppervlak is vaak mat, maar kan ook in de lengterichting gegroefd zijn. De kleur is bleek grijzig-roodbruin van kleur (zelfde als hoed) en onderaan iets donkerder.
- Melksap
Bij een kneuzing stroomt de melk vrijelijk. Bij blootstelling aan lucht wordt het onmiddellijk romig geel, zoals verse room. Het smaakt mild, met een licht bittere nasmaak.
- Geur en smaak
Het vruchtvlees is dik en stevig en witachtig in de hoed, en ook wijnbruin in de steel. De geur is onaangenaam, de vruchtlichamen ruiken naar bladwantsen of vochtige linnen doek. Het vlees zelf smaakt licht pikant.
- Sporenprint
De sporenprint is crème.
Microscopische kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]De sporen zijn zijn breed elliptisch tot afgerond en meten 6,1-8,8 × 5,8-7,2 µm. De Q-waarde (quotiënt van lengte en breedte van de sporen) is 1,0 tot 1,3. Het sporenornament, tot 1 µm hoog, bestaat uit verschillende wratten en ribben, die knoestig en verdikt zijn en bijna volledig in een netwerk verweven. De basidia zijn sleutelvormig tot bolvormig en 35-40 µm lang en 10-12 µm breed. Ze dragen elk vier sterigmata.
De weinige talrijke cheilocystidia zijn sleutelvormig tot spindel- of priemvormig. Ze zijn 30-55 µm lang en 5,5-7 µm breed en hebben vaak een verlengde punt. De 30-75 µm lange en 4-9 µm brede, dunne pleurocystidia zijn ook spindel- tot priemvormig.
De hoedhuid bestaat uit onregelmatig ineengestrengelde hyfen van 3-10 µm breed, die in het onderste deel zijn verdeeld in vele kortcellige secties. De cuticula is een trichoderm waaruit de meestal gebogen uiteinden van de hyfen min of meer uitsteken.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]In Nederland komt de paddenstoel algemeen voor in de maanden juli tot en met oktober.
Culinaire waarde
[bewerken | brontekst bewerken]De paddenstoel is weliswaar eetbaar, maar heeft geen goede smaak. Oude exemplaren worden gegeten door sommige springstaarten.
Foto's
[bewerken | brontekst bewerken]-
Hoed met ringen
-
Hoedoppervlak
-
Lamellen met melk
-
Cystidia
-
Basidia en cystidia
-
Sporen
Zie ook
[bewerken | brontekst bewerken]- Bitterzoete melkzwam (Lactarius subdulcis)
- Kruidige melkzwam (Lactarius camphoratus)
- Rimpelende melkzwam (Lactarius tabidus)