Casus grammaticus

-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.

Vide etiam paginam discretivam: Casus.

Casus est forma mutabilis, quam vocabulum in se recipit ad indicandum munus suum grammaticum erga alia vocabula eiusdem periodi.

Descriptio

Numerus casuum

Lingua Gallica antiqua, exempli gratia, duos tantum casus habebat; lingua Hungarica plus quam viginti. Latina autem sex casibus de more utitur. Lingua Protoindoeuropaea usa est octo; ad illos Latinos instrumentalem addiderunt,^? qui in lingua nostra in ablativo mersus est. Omnes linguae Indoeuropaeae aliquam subclassem ipsarum habent. In lingua Vasconica etiam ergativus stat.

Casus linguae Latinae

Casus Latini, uti supra demonstratum est, sunt sex, quibus additur locativus paucis vocabulis relictus:

1. Nominativus
2. Genetivus (s. Genitivus)
3. Dativus
4. Accusativus
5. Vocativus
6. Ablativus
7. Locativus

Nexus interni

• Declinatio (grammatica)
• Relationem thematicam

Nexus externi

• Kibort, Anna. 2008. Grammatical Features Inventory: Case. University of Surrey.
• The World Atlas of Language Structures Online (Tabula mundi interretialis structurarum linguarum)
  • Chapter 28: Case Syncretism (Syncretismus casuum)
  • Chapter 49: Number of Cases (Numerus casuum)
  • Chapter 50: Asymmetrical Case Marking (Notatio casuum asymmetra)
  • Chapter 51: Position of Case Affixes (Positio affixorum casuum)
  • Chapter 98: Alignment of Case Marking of Full Noun Phrases (Ordinatio notationis casus plenarum phrasium nominalium)
  • Chapter 99: Alignment of Case Marking of Pronouns (Ordinatio notationis casus pronominum)