eisen

eisen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈaɪ̯zn̩]

​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) mrozić, zmrażać, zmrozić

przymiotnik

(2.1) przest. żelazny

odmiana:

(1.1) eisen (eist), eiste, geeist (haben)

(2.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der eisene ein eisener eisener	die eisene eine eisene eisene	das eisene ein eisenes eisenes	die eisenen eisenen eisene
Gen.	słaba mieszana mocna	des eisenen eines eisenen eisenen	der eisenen einer eisenen eisener	des eisenen eines eisenen eisenen	der eisenen eisenen eisener
Dat.	słaba mieszana mocna	dem eisenen einem eisenen eisenem	der eisenen einer eisenen eisener	dem eisenen einem eisenen eisenem	den eisenen eisenen eisenen
Akk.	słaba mieszana mocna	den eisenen einen eisenen eisenen	die eisene eine eisene eisene	das eisene ein eisenes eisenes	die eisenen eisenen eisene
nie stopniuje się

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) geeiste Früchte

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Eisen n, Eis n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: eisen • abeisen • beeisen • enteisen • loseisen • vereisen

źródła: