رخصت

فارسی

ریشه‌شناسی

نیاهندوایرانی

آوایش

• [رخص/ست]

قید

1. به زبان فارسی و عربی به معنی اجازه٬ اذن است٬ اما مفهوم باستانی آن مانع شدن است.

   رخصت از دو کلمه رخص- ست شکل گرفته که ست را باید مترداف.سد زبان فارسی دانست که به معنی مانع عبور یا ورودی است که توسط رخص ایجاد شده است.

ریشه شناسی ۲

• عربی

صفت

رخصة

1. اجازه، دستور، اذن.

اسم

1. جواز، پروانه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

––––