Content-Length: 382819 | pFad | http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Namie_Amuro

Namie Amuro – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wikipedia

Namie Amuro

japońska piosenkarka

Namie Amuro (jap. 安室 奈美恵 Amuro Namie; ur. 20 września 1977 w Shuri) – japońska piosenkarka muzyki pop. Jej albumy sprzedały się w ponad 40 milionach egzemplarzy, co czyni ją jedną z najlepiej sprzedających się artystek w historii japońskiej muzyki[3][4][5]. Zadebiutowała w 1992 roku z zespołem Super Monkey’s. Kiedy rozpoczęła karierę solową w 1996 roku, jej popularność tak wzrosła, że stała się zjawiskiem społecznym. Nie tylko jej muzyka, ale także moda i makijaż stały się obiektem podziwu kobiet tamtych czasów, a wiele dziewcząt znanych jako „Amuraa” kopiowało jej styl[6][7].

Namie Amuro
安室奈美恵
Ilustracja
Namie Amuro 25 lecie kariery Okinawa, Japonia 2017
Pseudonim

Queen of Hip-Pop,
Queen of J-pop

Data i miejsce urodzenia

20 września 1977
Shuri, Naha, prefektura Okinawa

Instrumenty

wokal

Typ głosu

mezzosopran

Gatunki

Klasyfikacja: j-pop Obejmuje: hip-hop, pop-rap, R&B, pop, urban, house, dance, electro, EDM, rock. gospel, muzyka klubowa, dance-pop, muzyka elektroniczna, electronica, funk, disco rhythm, eurobeat, acid house[1][2]

Zawód

piosenkarka,
aktorka,
producent muzyczny

Aktywność

1992–2018

Wydawnictwo

Eastworld → Avex Trax → Dimension Point

Powiązania

Super Monkey’s
Suite Chic

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

20 września 2017 roku piosenkarka ogłosiła, że zakończy swoją 25-letnią karierę muzyczną 16 września 2018 roku[8]. Według raportu Entertainment Weekly ogłaszającego przejście Amuro na emeryturę, artystka sprzedała w Japonii więcej albumów niż Lady Gaga, Katy Perry czy Kesha w Stanach Zjednoczonych w łącznej ilości[9].

Namie Amuro (40 milionów sprzedanych płyt) jest zaraz obok solowych artystek takich jak Ayumi Hamasaki (65 milionów), Utada Hikaru (38 milionów), Koda Kumi (28 milionów) ikoną i prekursorem, która przez całą swoją karierę wywierała wpływ na japoński oraz azjatycki rynek muzyczny, dając to nowsze trendy muzyczne i współpracując z największymi producentami muzycznymi na świecie, którzy tworzyli również m.in. dla artystów takich jak Jennifer Lopez, Lady Gaga, Madonna, Beyoncé, Koda Kumi, TLC, David Guetta, Utada Hikaru, Femm, Akon, Charli XCX, Nick Jonas, Ariana Grande, Mariah Carey, Britney Spears, Rina Sawayama, Daichi Miura, Christina Aguilera, Ayumi Hamasaki, Maroon 5, Usher, Miyavi, Nicki Minaj, Rihanna, Kylie Minogue czy Eminem[10][11][12][13][14][15].

Namie aż do ostatniego dnia swojej kariery muzycznej, przed przejściem na emeryturę, pozostała jedną z najbogatszych kobiet w Japonii i całej Azji oraz w światowej czołówce piosenkarek z największym majątkiem[16][17].

Życiorys

edytuj

Wczesne życie

edytuj

Namie Amuro urodziła się w Shuri mieście Naha w prefekturze Okinawa w Japonii. Jej rodzice rozwiedli się, gdy była jeszcze mała. Jako ostatnie dziecko przed rozwodem rodziców, w wieku 12 lat została odkryta przez Masayuki Makino, dyrektora Okinawa Actors School. Jej marzeniem z dzieciństwa było zostać stewardesą, ale zajęła się muzyką[18]. W wieku 14 lat dołączyła do Super Monkey’s wraz z Minako Ameku, Nanako Takushi, Hisako Arakaki i Anną Makino. Zespół wydał swój debiutancki singel Koi no Cute Beat / Mister USA 15 września 1992 roku pod wydawnictwem Eastworld sprzedając się w 36 610 egzemplarzach w ciągu pięciu tygodni notowań wykresu sprzedaży Oriccon. Rok po wydaniu singla Namie wspólnie z zespołem przeniosła się do Tokio[19].

1995–1997: Sweet 19 Blues i Concentration 20

edytuj

Namie wydała swój pierwszy singel Body Feels Exit, w tym samym miesiącu, w którym opuściła wytwórnię Eastworld. Przy produkcji płyty po raz pierwszy współpracowała z producentem Tetsuyą Komuro[20]. Komuro poznał ją w 1993 roku po obejrzeniu reklamy jej grupy muzycznej[21]. Jej drugi singel pod kierunkiem Komuro w Avex Trax ukazał się w dwa miesiące później, 4 grudnia 1995. Chase the Chance był ostatnim singlem przed przeformowaniem jej byłego zespołu Super Monkey’s i zarazem pierwszym z milionową sprzedażą[22].

Pod koniec 1995 Amuro zdobyła nagrodę Złotej Strzały. Po sukcesie Chase the Chance Amuro wydała single Don’t Wanna Cry i You’re My Sunshine, które osiągnęły nr 1 na liście Oriccon i sprzedały się w ponad milionie egzemplarzy[23].

22 lipca 1996 roku Namie wydała swój debiutancki album Sweet 19 Blues w wytwórni Avex Trax. Album znalazł się na szczycie list przebojów i został wykorzystany w dwóch dużych filmach. Sprzedaż albumu wyniosła ponad 3 mln egzemplarzy[24]. W końcu 1996 Namie została nominowana i zdobyła nagrodę Grand Prix (odpowiednik nagrody Grammy za najlepszą piosenkę) za utwór „Don’t wanna cry”, dzięki czemu stała się najmłodszą laureatką tej nagrody[23].

Jej kolejnym singlem był Can You Celebrate?, który sprzedał się w 2,3 miliona egzemplarzy, co czyni go najlepiej sprzedającym się singlem solowej artystki w historii japońskiej muzyki[23]. W maju 1997 wydano singel How to Be a Girl, a następnie w lipcu album Concentration 20. Wszystkie single z albumu znalazły się na szczytach list przebojów[25][26]. 3 sierpnia 1997 roku Amuro osiągnęła 20 milionów sprzedanych egzemplarzy w Japonii[27]. Singel Dreaming I was Dreaming był jej ostatnim utworem przed zajściem w ciążę i ślubem z wokalistą grupy TRF Masaharu Maruyamą (znanym jako „Sam”)[28][29]. Po występie na Kōhaku Uta Gassen Amuro zniknęła ze sceny muzycznej na rok[30].

1998–2001: Genius 2000 i Break the Rules

edytuj
 
Komuro, Yoshirō Mori i Amuro w Kancelarii Premiera, 11 lipca 2000

W 1998 roku, po urodzeniu syna (Haruto), Amuro powróciła do show-biznesu i wydała singel I Have Never Seen[31]. 17 marca 1999 roku wypuściła kolejny singel Respect the Power of Love[32]. W tym samym dniu otrzymała wiadomość o śmierci swojej matki, Amuro przestała promować singel i wróciła na Okinawę, aby zidentyfikować jej ciało. Matka Amuro, Emiko Taira, została zamordowana przez swojego szwagra[33].

Respect the Power of Love osiągnął 43 miejsce na liście najlepiej sprzedających się singli w 1999 roku[32]. W lipcu tego samego roku Amuro wydała singel Toi et Moi, a we wrześniu Something ’bout the Kiss[34][35]. Następnie na początku 2000 roku wydała pierwszy po dłuższej przerwie album Genius 2000, skomponowany przez Tetsuyę Komuro, który połączył siły z amerykańskim producentem Hip-Pop/R&B Dallasem Austinem[36].

 
Amuro wraz z innymi wykonująca piosenkę „NEVER END” na przyjęciu powitalnym szczytu G8, 22 lipca 2000

Singel Never End, wydany w lipcu 2000 roku, został wykorzystany podczas szczytu G8 na Okinawie[37]. W grudniu Amuro wydała swój kolejny album, Break the Rules, który sprzedał się w zaledwie 334 520 egzemplarzach, co było porażką w porównaniu do jej poprzedniego albumu, który sprzedał się w 802 740 egzemplarzach[38]. Pojawiły się spekulacje, że Amuro zbytnio pośpieszyła się z wydaniem kolejnego albumu i że nie był on wystarczająco dopracowany. W styczniu do sklepów trafił kolejny singel Think of Me / No More Tears. Był to ostatni singel wchodzący w skład albumu Break the Rules[39].

W sierpniu 2001 roku Amuro wydała singel Say the Word. Tytułowy utwór był pierwszą piosenką, do której sama napisała cały tekst[40]. W grudniu po raz ostatni współpracowała z Tetsuya Komuro przy singlu lovin’ it. Singel został wydany przez Avex Trax jako krajowy projekt charytatywny. Verbal, członek grupy m-flo, który w utworze „lovin’ it” połączył siły z Amuro pomógł jej przejść od popu do R&B[41].

2002–2006: Style i Queen of Hip-Pop

edytuj

W 2002 roku Amuro stała się pełnoprawną piosenkarką R&B i pracowała nad wspólnym projektem z grupą Suite Chic[42]. Przed zakończeniem projektu wydała dwa single i dwa albumy. Powróciła do kariery solowej w 2003 roku, kiedy wydała singel Shine More[43]. Następnie pod produkcją Dallasa Austina i Full Force wydała single Put ’Em Up i So Crazy / Come, które znalazły się później na wydanym w grudniu albumie Style[44].

Od 29 listopada 2003 do 15 maja 2004 roku występowała w Azji podczas trasy koncertowej Namie Amuro So Crazy tour featuring Best singles 2003–2004[45]. Po wydaniu DVD z trasy koncertowej Amuro wypuściła singel z dwiema balladami All for You[46]. 14 października 2004 wydano singel Girl Talk / The Speed Star z podwójną stroną A. Singel osiągnął numer jeden w dniu premiery i pozostał na drugim miejscu przez pierwszy tydzień[47][48].

 
Namie Amuro podczas MTV Asia Aid

W lutym 2005 roku Amuro była jedynym japońskim przedstawicielem na ceremonii wręczenia nagród MTV Asia Awards. Ceremonia rozdania nagród została przemianowana na „MTV Asia Aid” i była poświęcona wspieraniu ofiar trzęsienia ziemi w Azji Południowo-Wschodniej[49][50][51]. Cały dochód z ceremonii został przekazany na rzecz UNICEF[52].

6 kwietnia 2005 roku Amuro wydała singel Want Me, Want Me, który został uznany za prowokacyjny[53]. Sprzedano jednak ponad 100 tys. egzemplarzy, a sam singel uzyskał złoty certyfikat RIAJ[54]. W maju japońskie gazety donosiły, że Amuro, która rozwiodła się z mężem w 2002 roku odzyska pełną opiekę nad ich dzieckiem. W sierpniu Maruyama przyznał jej pełną opiekę nad Haruto z prawem do odwiedzin. Uprzednio za nieoficjalnym uzgodnieniem tylko Maruyama zajmował się dzieckiem[55][56].

29 maja 2005 roku Amuro wystąpiła na gali MTV Video Music Awards Japan czwarty rok z rzędu. Zdobyła dwie nagrody „Best R&B Video” oraz „Most Impressive Performing Asian Artist”, stając się pierwszym artystą, który zdobył nagrodę MTV VMAJ przez cztery kolejne lata[57]. W lipcu został wydany szósty album Queen of Hip-Pop, który otrzymał podwójny platynowy certyfikat RIAJ[58]. Po przez współpracę ze studiem MGM Amuro zdobyła pozwolenie na wykorzystanie „Różowej pantery” na albumie. Na potrzeby albumu stworzono również odpowiednik żeńskiej pantery[59].

2007–2010: Play, Best Fiction i Past<Future

edytuj

W styczniu 2007 roku wydała singel Baby Don’t Cry, został on wykorzystany jako piosenka przewodnia japońskiej dramy „Himitsu no Hanazono”[60]. W marcu wystąpiła także na albumie Cosmiccolor japońskiej grupy m-flo wydając piosenkę „Luvotomy”[61]. Następnie 4 kwietnia 2007 wydała singel Funky Town[62]. W czerwcu ukazał się jej ósmy album Play[63]. Album znalazł się na szczycie listy Oriccon Albums Chart, stając się pierwszym albumem Amuro numer jeden od ponad 7 lat[64]. W sierpniu wystąpiła jako artystka na MTV Student Awards i otrzymała nagrodę “Student Voice” Respect Award[65]. Od 18 sierpnia 2007 do 13 kwietnia 2008 Namie odbyła swoją trasę koncertową po Japonii Namie Amuro Play tour 2007–2008[66]. Pierwotnie trasa miała obejmować 53 występy, ale została zwiększona o 12 występów do 65[67]. We wrześniu świętowała swoje 30 urodziny[68].

Na początku 2008 roku Namie ogłosiła, że będzie promować Vidal Sassoon w Japonii nowym singlem w ramach ich nowej kampanii marketingowej „Fashion x Music x VS”[69]. Singel 60s 70s 80s składał się z trzech piosenek: „New Look”, Rock Steady” i „What a Feeling”[70]. Singel odniósł ogromny sukces w Japonii, osiągając pierwsze miejsce na liście singli Oriccon od czasu I Have Never Seen i był najlepiej sprzedającym się singlem od czasu Baby Don’t Cry[71][72][73]. 25 marca 2008 Namie została nagrodzona za najlepszy żeński teledysk do utworu „Hide and Seek” z albumu Play na Space Shower Music Video Awards[74]. Teledysk do „Hide & Seek” zdobył również nagrodę dla najlepszego teledysku R&B na gali MTV Video Music Awards Japan, która odbyła się 31 maja w Saitama Super Arena[75]. W maju 2008 Namie nagrała piosenkę „Black Diamond” we współpracy z japońską piosenkarką Double[76]. 26 lipca 2008 została zaproszona do udziału w koncercie A-Nation, do którego została zaproszona po raz pierwszy od siedmiu lat, a 30 lipca wydała swój trzeci najlepszy album, Best Fiction, zawierający utwory z lat 2003-2008, który sprzedał się w 681 000 egzemplarzy w pierwszym tygodniu i osiągnął 1. miejsce na Oriccon Albums Chart[77][78][79]. W trzecim tygodniu od premiery album Best Fiction sprzedał się w ponad milionie egzemplarzy, a Namie stała się pierwszą artystką, która sprzedała milion certyfikowanych albumów w ciągu trzech kolejnych dekad[80][81]. Album ostatecznie spędził sześć kolejnych tygodni na pierwszym miejscu, stając się pierwszym albumem, który tego dokonał od ponad 14 lat, od czasu albumu Magic z 1993 roku duetu Dreams Come True[82]. Z końcem 2008 roku Best Fiction stał się drugim najlepiej sprzedającym się albumem po Exile Love grupy Exile, a także drugim najlepiej sprzedającym się albumem cyfrowym japońskiego artysty za albumem Hikaru Utady Heart Station[83][84]. Album otrzymał nagrodę najlepszego albumu roku podczas 50. gali Japan Record Awards[85]. Amuro, aby go promować, wyruszyła w trasę koncertową Best Fiction 2008–2009, trwającą od 25 października 2008 do 12 lipca 2009 roku[86]. Artystka została zaproszona ponownie do udziału w 59. edycji Kōhaku Uta Gassen, lecz odmówiła[87].

 
Limitowane edycje puszek Coca Coli na rynek azjatycki, promujące album Past<Future oraz trasę koncertową pod tym samym tytułem

20 stycznia 2009 roku Namie rozpoczęła pracę nad swoim dziewiątym albumem studyjnym[88]. Wydała również singel Wild/Dr, który swoją premierę miał 18 marca[89]. Singel odniósł sukces, osiągając numer jeden na liście singli Oriccon[90]. 1 października Vidal Sassoon wydał nową reklamę z udziałem Namie i dwóch piosenek z jej dziewiątego albumu, „My Love” i „Copy That”[88][91]. 16 grudnia ukazał się dziewiąty album, Past<Future[92]. Album odniósł sukces osiągając pierwsze miejsce na Oriccon Albums Chart[93]. W maju 2010 roku wzięła udział w jednym z największych festiwali muzycznych świata odbywającym się w Monako World Music Award. Wystąpiła na nim z utworem „Hide & Seek” z albumu Play oraz odebrała nagrodę dla najlepszego azjatyckiego artysty[58][94]. Aby promować album Past<Future, Amuro podróżowała po japońskich miastach, występując łącznie 80 razy w ramach trasy Past<Future Tour 2010, która rozpoczęła się 3 kwietnia 2010 roku w Ichihara w prefekturze Chiba, a zakończyła 15 grudnia 2010 roku w Nagoi[95][96]. 28 lipca wydała singel Break It/Get Myself Back[97]. Z kolei 15 grudnia ukazało się DVD Namie Amuro PAST FUTURE TOUR 2010[98].

2011–2013: Checkmate!, Uncontrolled i FEEL

edytuj
 
Namie Amuro na ciężarówce promocyjnej - popularna forma reklamowania artystów na ulicach japońskich miast

27 kwietnia 2011 roku ukazał się album kompilacyjny „Checkmate!”, wydany we współpracy z różnymi artystami[99]. Piosenki „Wonder Woman”, „Make It Happen”, „Unusual” i „#1” zostały wykorzystane do promocji albumu[100]. Album odniósł komercyjny sukces, osiągając pierwsze miejsce na liście przebojów Oriccon[101]. Trzy miesiące później ukazał się singel Naked/Fight Together/Tempest, który osiągnął drugie miejsce na Oriccon Singles Chart[102][103]. A utwór „Fight Together” stał się oficjalną piosenką japońskiej serii anime „One Piece”[104]. Pod koniec lipca Namie odbyła swoją pierwszą trasę koncertową Live Style, na której był promowany album „Checkmate!”[105]. W międzyczasie 7 grudnia miał swoją premierę nowy singel Sit! Stay! Wait! Down!/Love Story, a utwór „arigatou” został wykorzystany w reklamie „Esprique”[106].

Pod koniec marca 2012 roku ukazał się singel Go Round/Yeah-Oh!, a utwór „Go Round” został wykorzystany w kolejnej reklamie „Esprique”[107]. W kwietniu, wokalistka potwierdziła wydanie albumu Uncontrolled, który ukazał się 27 czerwca[108]. Album odniósł ogromny sukces i osiągnął pierwsze miejsce na liście Oriccon Albums Chart[109]. 16 września Namie miała zorganizować specjalny koncert w swoim rodzinnym mieście na Okinawie, aby uczcić swoje 20-lecie w branży muzycznej. Koncert został jednak odwołany z powodu tajfunu[110]. Namie zadebiutowała swoim pierwszym cyfrowym singlem Damage 31 października i zakończyła 2012 rok trasą koncertową po pięciu kopułach (największych stadionach w Japonii)[111][112].

6 marca 2013 roku Namie wydała singel Big Boys Cry/Beautiful, a obie piosenki zostały wykorzystane w reklamie marki kosmetyków do makijażu Kosé[113]. 29 maja Namie wydała cyfrową wersję utworu „Contrail”, który został wykorzystany jako piosenka w dramie „Marzenia w chmurach”[114]. Dodatkowo, dwa kolejne utwory „Hands on Me” 3 lipca i „Heaven” 10 lipca, zostały wydane w iTunes Store w celu promocji nadchodzącego albumu FEEL[115][116]. Album FEEL ukazał się 10 lipca[117]. Album jest pierwszym wydawnictwem w jej własnej wytwórni Dimension Point wspieranej przez Avex[118]. Utwór „Beautiful”, mimo że został wydany jako singel, nie znalazł się na ostatecznej liście utworów albumu[117]. 16 sierpnia rozpoczęła się trasa koncertowa Namie Amuro FEEL tour 2013, która przyciągnęła 240 000 widzów na 44 koncertach w 24 miastach[119].

2014–2016: Ballada, genic, Hero

edytuj
 
Namie Amuro za kulisami podczas produkcji teledysku do utworu Neonlight Lipstick, do stworzenia którego inspiracją była baśń braci Grimm – Królewna Śnieżka

Na początku 2014 roku piosenkarka wydała singel Tsuki, który zawierał utwór tytułowy oraz dwa wcześniej wydane cyfrowo utwory „Ballerina” i „Neonlight Lipstick”[120][121][122]. 4 czerwca Namie wydała swój pierwszy balladowy album, Ballada, z 15 piosenkami. Płyta DVD z balladami zawiera nowe teledyski do utworów „Sweet 19 Blues” i „Can You Celebrate?” oraz dwa nowopowstałe teledyski do „Himawari” i „Four Seasons”[123]. Następnie Namie ogłosiła trasę koncertową Live Style, która trwała od 22 sierpnia do 23 grudnia 2014 roku[124]. DVD z trasy zostało wydane 11 lutego 2015 roku za pośrednictwem jej wydawnictwa Dimension Point[125]. 12 listopada Namie wydała singel zatytułowany Brighter Day,który zawierał utwór tytułowy oraz dwie piosenki „SWEET KISSES” i „Still Lovin’ You”[126]. W tym samym miesiącu, Namie współpracowała z tajwańską piosenkarką Jolin Tsai, której singel I’m Not Yours został wydany jako nagranie promujące jej album Play[127].

Na początku kwietnia 2015 roku Namie ogłosiła, że jej nowy album _genic ukaże się 10 czerwca[128]. Album ten był również pierwszym albumem wydanym przez firmę prowadzoną przez wokalistkę stella88, którą założyła po odejściu z Vision Factory[129][130]. Album nie zawierał żadnych singli, ale mimo to odniósł sukces, osiągając numer jeden na Oriccon Albums Chart[131][132]. Aby promować album, piosenkarka wyruszyła w trasę koncertową LIVEGENIC, która trwała od 5 września 2015 do 10 lutego 2016 roku[133][134]. 2 grudnia, Namie wydała singel Red Carpet, który zawierał dwie piosenki „Red Carpet” i „Black Make-Up”[135]. Pomimo drugiego miejsca na liście Oriccon Singles Chart, sprzedaż singla osiągnęła zaledwie 36 000 egzemplarzy, co czyni go jednym z najsłabiej sprzedających się singli Amuro[136][137].

18 maja 2016 roku Namie wydała singel Mint[138][139]. Utwór „Mint” został wykorzystany jako piosenka przewodnia dramy „Boku no Yabai Tsuma”[140]. Sprzedaż singla gwałtownie wzrosła wraz z wydaniem teledysku i osiągnęła status platyny w kolejnym miesiącu[141]. W czerwcu Namie przyjęła ofertę zaproponowaną przez NHK, aby nagrać piosenkę przewodnią do japońskiej transmisji Letnich Igrzysk Olimpijskich i Paraolimpijskich odbywających się w Rio de Janeiro w 2016 roku[142]. Specjalnie na to wydarzenie Namie wydała singel Hero[143]. Singel zdobył złoty certyfikat RIAJ[144]. Następnie Amuro ogłosiła swoją czwartą doroczną trasę koncertową Live Style, która rozpocznie się 19 sierpnia 2016 roku i potrwa do maja 2017 roku[145]. Pierwotnie planowano 88 koncertów, ale z powodu ogromnego popytu i dalszych działań promocyjnych związanych z jej singlami i niewydaną piosenką „Christmas Wish”, dodano kolejne 13 koncertów, zwiększając całkowitą liczbę koncertów w Japonii do 100 (występ w Tottori, który miał się odbyć 21 października, został odwołany z powodu trzęsienia ziemi), co jest najwyższą liczbą koncertów w przypadku solowej piosenkarki[145][146][147]. Pod koniec października Namie wydała singel Dear Diary/Fighter, piosenki z singla zostały wykorzystane w filmach „Death Note: Light Up the New World” i „Death Note: New Generation”[148][149].

2017–obecnie: 25 lecie, emerytura i Finally

edytuj
 
Namie Amuro podczas trasy koncertowej Finally w Tokyo Dome - największym krytym stadionie świata

1 kwietnia 2017 roku na jej stronie internetowej pojawił się wpis o koncercie w jej rodzimej prefekturze Okinawa z okazji 25-lecia debiutu[150]. 3 maja zostało wydane koncertowe DVD i Blu-Ray Namie Amuro LIVE STYLE 2016–2017[151]. 31 maja Namie wydała singel Just You and I, który posłużył jako piosenka przewodnia w dramie „Becoming Mother” (Haha ni Naru)[152][153].

 
Namie Amuro podczas 25-lecia kariery Okinawa, Japonia 2017

W dniach 16 i 17 września 2017 roku odbył się koncert z okazji 25. rocznicy jej debiutu, który przyciągnął łącznie 52 000 osób, co czyni go jednym z największych koncertów w Japonii[154]. Piosenkarka ogłosiła również, że piosenka „Hope” została oficjalną piosenką japońskiej serii anime „One Piece”[155]. Piosenka „Hope” miała swoją premierę w październiku tego samego roku[156]. 20 września 2017 roku, w dniu swoich 40. urodzin, Namie ogłosiła, że 16 września 2018 roku przejdzie na emeryturę z branży muzycznej[157].

Jej ostatni album, Finally, ukazał się 8 listopada 2017 roku[158]. Album zawiera sześć nowych piosenek i jej największe hity, z których wszystkie zostały ponownie nagrane[159][160]. Namie w połowie listopada ogłosiła daty i miejsca pożegnalnej trasy koncertowej[161]. 31 grudnia pojawiła się w 59. sylwestrowym programie muzycznym NHK „Kōhaku Uta Gassen” i zaśpiewała piosenkę „Hero”[162]. Album Finally ostatecznie znalazł się na szczycie listy przebojów Oriccon i sprzedał się w nakładzie 2,25 miliona egzemplarzy do końca 2017 roku[163][164].

 
Podobizna Namie Amuro na 25-lecie kariery piosenkarki na pokładzie Boeinga 737 linii Japan Transocean Air, aby upamiętnić emeryturę artystki

11 lutego 2018 roku piosenka „Hope” ukazała się jako cyfrowy singel[165]. 17 lutego Namie rozpoczęła pożegnalna trasę koncertową Finally w Nagoya Dome[166]. Zdobywa tytuł artystki roku podczas 32. gali Japan Gold Disc Award 2018[167]. 19 kwietnia 2018 roku ukazał się cyfrowy singel Body Feels EXIT, zawierający nowo nagrane wokale pochodzące z albumu Finally. Utwór „Body Feels EXIT” został wykorzystany w dramie „Miss Devil”[168][169]. 23 maja Namie otrzymała honorową nagrodę prefektury Okinawa[170]. 3 czerwca w Tokyo Dome zakończyła się trasa koncertowa Namie Amuro Final Tour 2018 ~Finally~, składająca się z 23 koncertów. Koncerty odbyły się w Nagoi, Fukuoce, Sapporo, Osace i Tokio w Japonii, a także w Chinach, Hongkongu i na Tajwanie. Łącznie występy na żywo obejrzało 800 000 fanów[171][172]. Po finałowym występie ogłoszono wydanie Blu-ray i DVD Namie Amuro Final Tour 2018 ~Finally~. Jego zawartość obejmuje materiał z zeszłorocznej imprezy z okazji 25-lecia Namie Amuro 25th Anniversary in Okinawa, która odbyła się na Okinawie[173]. Do 21 sierpnia łączna liczba zamówień przedpremierowych na płyty DVD i Blu-ray z „Final Tour” przekroczyła w Japonii milion egzemplarzy[174]. 25 sierpnia „One Piece” wprowadziło animowaną wersję Amuro pod koniec jednego z odcinków, aby ją pożegnać[175]. Płyta DVD i Blu-ray namie amuro Final Tour 2018 -Finally- została wydana 29 sierpnia[176]. 15 września Namie ostatni raz wystąpiła jako artystka podczas festiwalu „We ♥ Namie Hanabi Show: I ♥ Okinawa / I ♥ Music” w Okinawa Convention Center, gdzie jako goście wystąpili między innymi Jolin Tsai, Tomohisa Yamashita i Ken Hirai[177][178][179]. Namie oficjalnie wycofała się z show-biznesu 16 września 2018 roku[157]. 30 września 2018 roku jej oficjalna strona internetowa, oficjalny fanklub, oficjalna strona na Facebooku i oficjalny sklep internetowy oficjalnie zaprzestały działalności[180]. 16 czerwca 2019 roku za pośrednictwem wytwórni Dimension Point, wypuszczono całą kolekcję muzyczną Amuro. Jej muzyka wydana przez jej własną wytwórnię została również udostępniona w serwisie streamingowym Apple, tego samego dnia[181]. W listopadzie 2023 roku, pięć lat po jej przejściu na emeryturę, wszystkie treści, w tym cała jej dyskografia w serwisach streamingowych, teledyski, sklep internetowy i oficjalny kanał YouTube, zostały usunięte z Internetu[182].

Dyskografia

edytuj
Osobny artykuł: Dyskografia Namie Amuro.

Albumy studyjne

Albumy kompilacyjne

Trasy koncertowe

edytuj
  • 31 sierpnia 1996 – 1 września 1996: Summer Presents '96 Amuro Namie with Super Monkey’s
  • 23 marca 1997 – 18 maja 1997: Namie Amuro tour 1997 a walk in the park
  • 26 lipca 1997 – 13 sierpnia 1997: Mistio presents Namie Amuro Summer Stage '97 Concentration 20
  • 20 marca 2000 – 7 maja 2000: Namie Amuro Tour „Genius 2000”
  • 18 marca 2001 – 27 maja 2001: Namie Amuro tour 2001 Break the Rules
  • 17 października 2001 – 10 listopada 2001: Namie Amuro tour „AmR” 01
  • 29 listopada 2003 – 15 maja 2004: Namie Amuro So Crazy tour featuring Best singles 2003–2004
  • 27 sierpnia 2004 – 20 września 2004: Namie Amuro tour „fan space '04"
  • 1 września 2005 – 24 grudnia 2005: Space of Hip-Pop -namie amuro tour 2005-
  • 13 sierpnia 2006 – 23 listopada 2006: Namie Amuro Best tour „Live Style 2006”
  • 18 sierpnia 2007 – 13 kwietnia 2008: Namie Amuro Play tour 2007
  • 25 października 2008 – 20 marca 2009: Namie Amuro BEST FICTION 2008–2009
  • 3 kwietnia 2010 – 15 grudnia 2010: Namie Amuro PAST FUTURE TOUR 2010
  • 30 lipca 2011 – 27 grudnia 2011: Namie Amuro Live STYLE Tour 2011
  • 24 listopada 2012 – 21 grudnia 2012: Namie Amuro 5 Major Domes Tour 2012 ~20th Anniversary Best~
  • 16 sierpnia 2013 – 23 grudnia 2013: Namie Amuro FEEL tour 2013
  • 22 sierpnia 2014 – 23 grudnia 2014: Namie Amuro LIVE STYLE 2014
  • 5 września 2015 – 10 lutego 2016: Namie Amuro LIVEGENIC 2015–2016
  • 19 sierpnia 2016 – 3 maja 2017: Namie Amuro LIVE STYLE 2016–2017
  • 16 września 2017 – 17 września 2017: Namie Amuro 25th Anniversary in Okinawa
  • 17 lutego 2018 – 3 czerwca 2018: Namie Amuro Final Tour 2018 ~Finally~

Filmografia

edytuj

Seriale telewizyjne

  • 1993: Ichigo hakusho
  • 1994: Toki wo Kakeru Shoujo
  • 1995: Watashi, mikata desu
  • 1995: Station
  • 1995: 湘南リバプール学院
  • 1996: That’s Cunning! Shijo Saidai no Sakusen
  • 2000: Yonigeya Honpo
  • 2011: Watashi ga Ren’ai Dekinai Riyū (odc.9)[183]

Filmy

  • 1996: That’s Cunning! Shijo Saidan no Sakusen
  • 1996: Gakko II: The Learning Circle

Piosenki w reklamach

  • 1992–1993: „Mister U.S.A.” – Lotte
  • 1993: „Aishite Muscat” – Lotte
  • 1994: „Paradise Train” – Lotte
  • 1994–1995: „Try Me ~Watashi o shinjite~” – Joy of Sports MINAMI
  • 1995: „Taiyō no Season” – Lotte
  • 1995: „Body Feels EXIT” – Taito X-55
  • 1996: „You’re My Sunshine” – Sea Breeze
  • 1996: „JOY”, „a walk in the park” – maxell UD
  • 1996: „PRIVATE” – Nissan
  • 1996–1997: „Don’t wanna cry” – DyDo mistio, I’LL JUMP, No Communication
  • 1997: „How to be a Girl” – Sea Breeze
  • 1997: „CAN YOU CELEBRATE?”, „Whisper” – maxell MD
  • 1997: „PRIVATE” – Nissan
  • 1997: „You’re My Sunshine” – Sega Digital Dance Mix Namie Amuro
  • 1997: „RESPECT the POWER OF LOVE” – KOSÉ VISEE
  • 1998: „PRIVATE” – Nissan
  • 1999: „SOMETHING 'BOUT THE KISS” – KOSÉ VISEE
  • 2000: „Love 2000” – KOSÉ VISEE
  • 2000: „CROSS OVER” – MM Tu-Ka
  • 2000–2001: „no more tears”, „Say the word” – KOSÉ LUMINOUS
  • 2001: „GIRLFRIEND” – MM Tu-Ka
  • 2001: „Please smile again” – Fran
  • 2001: „think of me” – Fran
  • 2001: „Say The Word” – Kose
  • 2003: „shine more” – Lucido L
  • 2003: „So Crazy” – Lucido L
  • 2004: „ALARM” – Lucido L
  • 2004: „Girl Talk” – Lucido L
  • 2004: „The Speed Star” – Lucido L
  • 2005: „WoWa” – Lucido L
  • 2007: „Funky Town” – Lipton Limone Ice Tea
  • 2007: „Pink Key” – Lipton Chiffon Milk Tea
  • 2008: „New Look” – Vidal Sassoon – 60's
  • 2008: „Rock Steady” – Vidal Sassoon – 70's
  • 2008: „What A Feeling” – Vidal Sassoon – 80's
  • 2008: „Do me more – Vidal Sassoon – NAMIE AMURO X SHOWGIRL
  • 2009: „WILD” – Coca-Cola Zero
  • 2009: „Dr.” – Vidal Sassoon
  • 2009: „MY LOVE” – Fashion × Music × Vidal Sassoon
  • 2009: „COPY THAT” – Fashion × Music × Vidal Sassoon
  • 2010: „Break It” – Coca-Cola Zero
  • 2011: „Wonder Woman” – Coca-Cola Zero
  • 2011–2013: „NAKED”, „arigatou”, „Go Round”, „Hot Girls”, „Beautiful”, „Big Boys Cry” – KOSÉ ESPRIQUE
  • 2013: „Love Story” – NTT docomo
  • 2014: „Neonlight Lipstick”, „La La La”, „Love Story”, „Still Lovin’ You” – KOSÉ ESPRIQUE
  • 2014: „SWEET KISSES” – KOSÉ Oreo Doll
  • 2015: „Red Carpet” – KOSÉ Oreo Doll
  • 2016–2017: „Christmas Wish” – 7-Eleven (Magical Christmas)
  • 2017: „How do you feel now?” – NTT docomo 25th Anniversary
  • 2017: „Strike A Pose” – ReVIA
  • 2017–2018: „Do It For Love” – Hulu
  • 2018: „Baby Don’t Cry” – ReVIA
  • 2018: „In Two” – KOSÉ NAMIE AMURO × KOSE ALL TIME BEST Project

Piosenki w dramach i filmach

  • 1995: „Chase The Chance” – The Chef
  • 1997: „Can You Celebrate?” – Virgin Road
  • 1999: „I Have Never Seen” – Yonigeya Honpo
  • 2004: „All for You” – Kimi ga omoi de ni Naru Mae ni
  • 2007: „Baby Don’t Cry” – Himitsu no Hanazono
  • 2008: „Sexy Girl” – Otome no Punch
  • 2010: „The Meaning Of Us” – Onnatachi wa Nido Asobu
  • 2011: „Tempest” – Tempest
  • 2011: „Love Story”, „Sit!Stay!Wait!Down!” – Watashi ga Ren’ai Dekinai Riyuu
  • 2012: „Damage” – Ōgon O Daite Tobe
  • 2013: „Contrail” – Marzenia w chmurach
  • 2014: „Brighter Day” – First Class 2
  • 2016: „Mint” – Boku no Yabai Tsuma
  • 2016: „Fighter” – Death Note ~ New Generation
  • 2016: „Dear Diary” – Death Note: Light Up the New World (film)
  • 2017: „Just You and I” – Haha ni Naru
  • 2017: „Showtime” – Kangoku no Ohimesama
  • 2018: „Body Feels EXIT” – Miss Devil ~ Jinji no Akuma

Piosenki w anime

Działalność charytatywna

edytuj

Nagrody

edytuj

Japan Record Awards

edytuj
Rok Przedmiot
nominacji 		Kategoria
1995 utwór Try Me Excellence Prize
1996 utwór Don’t Wanna Cry Excellence Prize
1996 album Sweet 19 Blues Best Album
1996 utwór Don’t Wanna Cry The Award
1997 singel Can You Celebrate? Excellence Prize
1997 utwór Can You Celebrate? The Award
2000 singel Never End Special Award
2008 album BEST FICTION Best Album, Excellence Album Award

Japan Gold Disc Award

edytuj
Rok Przedmiot
nominacji 		Kategoria
1997 Best 5 Artist
1997 singel Don’t Wanna Cry Best 5 Single
1997 Music Video
1997 singel Can You Celebrate? The Award
1998 album Concentration 20 Pop Album of the Year
1998 utwór Can You Celebrate? Song of the Year
1999 album 181920 Pop Album of the Year
2013 utwór Love Story Song of the Year
2015 album Ballada Best 5 Album (Japanese Music)[186]
2017 utwór Hero Best 5 Song Download
2018 Artist of the Year[187]
2018 utwór Finally Album of the Year, Best 5 Album[187]

All Japan Request Awards

edytuj
Rok Przedmiot
nominacji 		Kategoria
1999 utwór Something 'bout the Kiss Tadashi Yoshida Award
2000 singel Never End Millennium Special Award

MTV Video Music Awards Japan

edytuj
Rok Przedmiot
nominacji 		Kategoria
2002 Inspiration Award Japan
2003 Best Collaboration
2004 Best R&B Video
2004 buzzAsia from Japan
2005 teledysk Girl Talk Best R&B Video
2005 Most Impressivle Performing Artist in Asia
2008 teledysk Hide & Seek Best R&B Video[188]
2009 teledysk NEW LOOK Best Female Video
2009 teledysk Sexy Girl Best R&B Video
2010 teledysk FAST CAR Best Female Video
2012 teledysk Love Story Best Female Video
2012 teledysk make it happen feat. After School Best Collaboration Video
2014 teledysk Ballerina Best Female Video
2014 teledysk Ballerina Best Video
2015 teledysk Birthday Best Female Video -Japan-
2015 BEST CREATIVITY

Pozostałe nagrody

edytuj
  • 1996:
  • 1997: Japan Record Sales Awards – Best Single za singel Can You Celebrate?
  • 2000:
    • Citizen in Honor, Naha City, Okinawa
    • Japan Jewelry Best Dresser Award
  • 2007: MTV Student Voice Awards 2007 – „Student Voice” Respect Award[189]
  • 2008: Space Shower Music Video Awards 08 – Best Female Video za teledysk Hide & Seek[190]
  • 2009:
    • Space Shower Music Video Awards 09 MVA09 – BEST ARTIST
    • Space Shower Music Video Awards 09 – BEST FEMALE VIDEO „NEW LOOK”
  • 2010: World Music Awards 2010 Best Asian Artist
  • 2012:
    • TV Video Music Awards Japan 2012 – Best Female Video „Love Story”
    • Billboard JAPAN Top Pop Artist 2012
  • 2015
    • Spike Asia 2015 za Anything[191]
    • FWA The Cutting Edge Award za Anything[192]
  • 2018:
    • Space Shower Music Video Awards 2018 – BEST FEMALE ARTIST
    • CD Shop Award 2018 – Special Award za Finally[193]
    • AMD Award – Excellence Award za Finally[194]

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Namie Amuro | Biography & History | AllMusic. allmusic.com. [dostęp 2017-11-25]. (ang.).
  2. ↑ Namie Amuro | Billboard. billboard.com. [dostęp 2017-11-25].
  3. ↑ 引退目前の安室奈美恵、歴代1位記録を振り返る. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-09-13].
  4. ↑ Namie Amuro reviews, music, news – sputnikmusic. sputnikmusic.com. [dostęp 2017-11-25].
  5. ↑ 12 Best Selling Jpop Artists of All Time. thisisjapan.asia. [dostęp 2018-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-20)]. (ang.).
  6. ↑ アクターズスクール第二章、沖縄を世界が注目する「エンタメ都市」へ. potluck-yaesu.com. [dostęp 2023-06-29].
  7. ↑ 【安室奈美恵】一番好きなオリジナルアルバムは？【アンケート実施中】. nlab.itmedia.co.jp. [dostęp 2021-01-28].
  8. ↑ J-pop diva Namie Amuro plans to exit showbiz next September after 25-year career. The Japan Times. [dostęp 2017-12-28]. (ang.).
  9. ↑ Namie Amuro has retired: 8 things to know about popular Japanese singer [online], EW.com [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  10. ↑ Patrick St Michel, Namie Amuro: _genic [online], Pitchfork [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  11. ↑ Jamie Crossan, TLC defend decision to re-record 'Waterfalls' with Japanese pop singer [online], NME, 30 czerwca 2013 [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  12. ↑ Christopher Stewart | Composer, Music Department, Producer [online], IMDb [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  13. ↑ 安室奈美恵 (Namie Amuro) Albums and Discography [online], Genius [dostęp 2024-05-22].
  14. ↑ 【オリコン“平成セールス”ランキング】シングルはSMAP、アルバムは宇多田ヒカルが1位 “平成No.1”アーティスト別セールスのB’zからはコメント到着 2ページ目 [online], ORICON NEWS, 20 grudnia 2018 [dostęp 2024-05-22].
  15. ↑ AVEX USA [online], AVEX USA [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  16. ↑ Japan’s top 5 real-life Crazy Rich Asians [online], South China Morning Post, 14 września 2020 [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  17. ↑ Cory Barclay, The 15 Richest J-Pop Stars [online], TheRichest, 9 marca 2015 [dostęp 2024-05-22] (ang.).
  18. ↑ The Songbird Who Made Okinawa Cool. [dostęp 2018-08-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2001-01-25)]. (ang.).
  19. ↑ SUPER MONKEY’S. baike.baidu.com. [dostęp 2018-03-27].
  20. ↑ Namie Amuro: Queen of J-POP, announces retirement. napost.com. [dostęp 2017-11-21].
  21. ↑ Refashioning Pop Music in Asia. books.google.pl. [dostęp 2018-03-27].
  22. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  23. ↑ a b c “Queen of Japanese Pop Music”, Namie Amuro, Brings Asia Tour To Singapore. mtvasia.com. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)].
  24. ↑ GOLD ALBUM 他認定作品 1996年8月度. riaj.or.jp. [dostęp 2014-06-10].
  25. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  26. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  27. ↑ op 100 Japanese pops Artists – No.53. hmv.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  28. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  29. ↑ 安室奈美恵のプロフィールとは？？. entertainment-topics.jp. [dostęp 2018-03-27].
  30. ↑ 第48回紅白歌合戦. nikkansports.com. [dostęp 2010-04-12].
  31. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  32. ↑ a b 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  33. ↑ Tragedy; mom of Amuro slain. [dostęp 2008-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 kwietnia 2001)]. (ang.).
  34. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  35. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  36. ↑ GENIUS 2000. cdjapan.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  37. ↑ Okinawa diary. theguardian.com. [dostęp 2000-07-24].
  38. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  39. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  40. ↑ 安室奈美恵. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-03-27].
  41. ↑ Forgiven but not forgotten. japantimes.co.jp. [dostęp 2002-01-22].
  42. ↑ SUITE CHIC. [dostęp 2008-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2008)]. (jap.).
  43. ↑ 安室奈美恵 avex Official Website. [dostęp 2005-03-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 marca 2005)]. (jap.).
  44. ↑ Namie Amuro – Style. discogs.com. [dostęp 2024-08-27].
  45. ↑ Namie Amuro So Crazy Tour. [dostęp 2008-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 sierpnia 2008)]. (ang.).
  46. ↑ ALL FOR YOU. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-08-27].
  47. ↑ 安室奈美恵、約6年ぶりの首位なるか. oriccon.co.jp. [dostęp 2004-10-14].
  48. ↑ 安室奈美恵、約2年ぶりのTOP3!. oriccon.co.jp. [dostęp 2004-10-19].
  49. ↑ Tsunami disaster – countries in crisis. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lutego 2020)]. (ang.).
  50. ↑ Global stars play Asia Aid show. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  51. ↑ Simple Plan Travel to Thailand to Help Tsunami Victims and Families. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 stycznia 2009)]. (ang.).
  52. ↑ [https://hitsdailydouble.com/news&id=277761&title=MTV-ASIA-AWARDS-WILL-AID-TSUNAMI-VICTIMS MTV ASIA AWARDS WILL AID TSUNAMI VICTIMS]. hitsdailydouble.com. [dostęp 2005-01-07].
  53. ↑ WANT ME，WANT ME. [dostęp 2005-04-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 marca 2016)]. (jap.).
  54. ↑ WANT ME,WANT ME. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-08-27].
  55. ↑ Pop star Namie Amuro files for divorce. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lipca 2008)]. (ang.).
  56. ↑ 安室奈美恵に長男親権移行、ＳＡＭも同意. [dostęp 2005-05-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 maja 2005)]. (jap.).
  57. ↑ 安室２冠　４年連続受賞. [dostęp 2005-05-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 czerwca 2005)]. (jap.).
  58. ↑ a b Biography. [dostęp 2017-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 sierpnia 2017)]. (jap.).
  59. ↑ そっくり!可愛い!!ナミエパンサー. [dostęp 2005-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 lipca 2005)]. (jap.).
  60. ↑ Amuro, Namie (2007). Baby Don't Cry (CD single; Liner notes). Namie Amuro. Japan: Avex Trax. AVCD-31176.
  61. ↑ M-Flo – Cosmiccolor. [dostęp 2007-11-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 listopada 2007)]. (jap.).
  62. ↑ Amuro, Namie (2007). Funky Town (CD single; Liner notes). Namie Amuro. Japan: Avex Trax. AVCD-31216.
  63. ↑ Amuro, Namie (2007). Play (CD album; Liner notes). Namie Amuro. Japan: Avex Trax. AVCD-23343.
  64. ↑ 安室奈美恵、7年5ヵ月ぶりに首位返り咲き. oriccon.co.jp. [dostęp 2007-07-03].
  65. ↑ Biography. [dostęp 2017-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 czerwca 2019)]. (jap.).
  66. ↑ namie amuro PLAY tour 2007-2008. livefans.jp. [dostęp 2024-08-28].
  67. ↑ 安室奈美恵が大胆なコスプレに挑戦!?. Oriccon. [dostęp 2017-01-18]. (jap.).
  68. ↑ 安室の20代最後のアルバムとなった「PLAY」。9月20日には30歳の誕生日を迎える。. natalie.mu. [dostęp 2007-06-26].
  69. ↑ 安室奈美恵、夢のコラボで新曲初披露. [dostęp 2008-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lutego 2008)]. (jap.).
  70. ↑ Amuro, Namie (2008). 60s 70s 80s (Extended Play; Liner notes). Namie Amuro. Japan: Avex Trax. AVCD-31394.
  71. ↑ 60s 70s 80s. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-08-29].
  72. ↑ Lista dzieł otrzymujących certyfikaty (złote itp.) (marzec 2008). [dostęp 2008-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2008)]. (jap.).
  73. ↑ 安室９年３カ月ぶりにオリコン１位獲得. [dostęp 2008-03-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (04 kwietnia 2008)]. (jap.).
  74. ↑ ＜MVA08＞、BUMP OF CHICKENが史上初の３冠. barks.jp. [dostęp 2018-01-18].
  75. ↑ マライアからファーギーまで、MTV VMAJ08授賞式. livedoor.com. [dostęp 2018-01-18].
  76. ↑ R&B queen Double adds jewel to crown. japantimes.co.jp. [dostęp 2018-01-18].
  77. ↑ ベスト盤が話題の安室､a-nation初参戦で新曲を初披露. [dostęp 2008-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (08 sierpnia 2008)]. (jap.).
  78. ↑ Amuro, Namie (2008). Best Fiction (CD album; Liner notes). Namie Amuro. Japan: Avex Trax. AVCD-23651.
  79. ↑ 安室ベスト盤が今年最高の初動売上68.1万枚でアルバム通算7作目の首位. oriccon.co.jp. [dostęp 2008-08-05].
  80. ↑ 安室、史上初３年代ミリオンアルバム達成！. [dostęp 2008-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 sierpnia 2008)]. (jap.).
  81. ↑ 安室しか出来ない！史上初３年代ミリオン！. [dostęp 2008-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 sierpnia 2008)]. (jap.).
  82. ↑ 安室奈美恵の勢い衰えず!ドリカム以来14年8ヶ月ぶりの6週連続首位. Oriccon. [dostęp 2018-01-18].
  83. ↑ Rankingi albumów 2008. [dostęp 2008-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 listopada 2011)]. (jap.).
  84. ↑ 2008年、「iTunes Store」で最もダウンロードされた楽曲が発表. barks.jp. [dostęp 2008-12-03].
  85. ↑ 安室奈美恵がレコ大最優秀アルバム賞. [dostęp 2008-12-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (4 grudnia 2008)]. (jap.).
  86. ↑ 安室奈美恵:ファンクラブ先行受付ご案内の発送に関して. rising-pro.jp. [dostęp 2018-01-18].
  87. ↑ ドリカム辞退…フラれたＮＨＫ. [dostęp 2008-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 grudnia 2008)]. (jap.).
  88. ↑ a b 安室奈美恵が王女様気分！？入浴シーン披露. [dostęp 2009-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (10 kwietnia 2009)]. (jap.).
  89. ↑ Amuro, Namie (2009). Wild/Dr (CD single; Liner notes). Namie Amuro. Japan: Avex Trax. AVCD-31612.
  90. ↑ WILD/Dr.. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-08-30].
  91. ↑ 安室奈美恵、ヴィダルサスーンとのコラボCM第4弾にて新曲“MY LOVE”と“COPY THAT”を披露!. [dostęp 2009-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 października 2009)]. (jap.).
  92. ↑ Namie Amuro／Past＜Future [デジパック仕様]. artist.cdjournal.com. [dostęp 2024-08-30].
  93. ↑ ゴールドディスク認定. RIAJ. [dostęp 2018-01-18].
  94. ↑ Namie attended 'WORLD MUSIC AWARDS 2010'. riaj.or.jp. [dostęp 2010-05-19].
  95. ↑ 安室奈美恵 【namie amuro PAST < FUTURE tour 2010】. billboard-japan.com. [dostęp 2010-10-05].
  96. ↑ 安室奈美恵、自身最多80本の超ロングツアー笑顔で完走. natalie.mu. [dostęp 2010-12-16].
  97. ↑ Break It/Get Myself Back (CD Single). Namie Amuro. 2010. AVCD-31898.
  98. ↑ Namie Amuro Past<Future Tour 2010 (Live DVD). Namie Amuro. 2010. AVBD-91829
  99. ↑ Checkmate! (CD Album). Namie Amuro. 2011. AVCD-38277.
  100. ↑ Checkmate!. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  101. ↑ Checkmate!. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-09-01].
  102. ↑ NAKED/ Fight Together/ Tempest. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  103. ↑ NAKED/Fight Together/Tempest. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-09-01].
  104. ↑ Namie Amuro Performs New Opening Theme for One Piece Anime Starting on October 1. animenewsnetwork.com. [dostęp 2017-11-09].
  105. ↑ Namie Amuro Live Style 2011 (Live DVD). Namie Amuro. 2011. AVBD-91885.
  106. ↑ Sit! Stay! Wait! Down!/Love Story. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  107. ↑ Go Round / YEAH-OH. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  108. ↑ Uncontrolled. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  109. ↑ Uncontrolled. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-09-01].
  110. ↑ 【オリコン】安室奈美恵、2年半ぶり新作が首位 今年ソロトップの29.2万枚. oriccon.co.jp. [dostęp 2012-07-03].
  111. ↑ Damage – Single. itunes.apple.com. [dostęp 2018-01-19].
  112. ↑ namie amuro 5 Major Domes Tour 2012 〜20th Anniversary Best〜. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  113. ↑ Big Boys Cry / Beautiful. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  114. ↑ Contrail. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-19)].
  115. ↑ Hands On Me(from ALBUM「FEEL」) – Single. itunes.apple.com. [dostęp 2018-01-19].
  116. ↑ Heaven(from ALBUM「FEEL」) – Single. itunes.apple.com. [dostęp 2018-01-19].
  117. ↑ a b FEEL (CD Album). Namie Amuro. 2013. AVCN-99003.
  118. ↑ FEEL. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (20 września 2018)].
  119. ↑ Namie Amuro: “FEEL tour” Live DVD&Blu-ray will include surprise footage from her 500th performance. en.barks.jp. [dostęp 2014-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (21 kwietnia 2015)].
  120. ↑ TSUKI. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  121. ↑ Ballerina. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  122. ↑ Neonlight Lipstick. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  123. ↑ Ballada (CD and DVD Album). Namie Amuro. 2014. AVCN-99010/B.
  124. ↑ “安室奈美恵”ツアーのオフシャルライブフォト販売決定！“ライブの感動をずっとお手元に。”. prtimes.jp. [dostęp 2014-12-26].
  125. ↑ namie amuro LIVE STYLE 2014. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  126. ↑ BRIGHTER DAY. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  127. ↑ Jolin Play (Jolin Tsai) – 3.5/5. riaj.or.jp. [dostęp 2018-01-21].
  128. ↑ _genic. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  129. ↑ Amuro Namie opens private management agency. tokyohive.com. [dostęp 2015-06-10].
  130. ↑ Namie Amuro Leaves Her Management Company. aramajapan.com. [dostęp 2018-02-24].
  131. ↑ Genic (CD Album). Namie Amuro. 2015. AVCN-99026.
  132. ↑ _genic. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-09-01].
  133. ↑ 事務所から独立・移籍した安室奈美恵がまさかの金欠地獄に！？. asagei.com. [dostęp 2015-09-08].
  134. ↑ 【エンタがビタミン♪】歌姫・安室奈美恵が魅せた！　筋肉美に大人の色気　キレキレダンスにファン熱狂. japan.techinsight.jp. [dostęp 2016-02-16].
  135. ↑ Red Carpet. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  136. ↑ Red Carpet. oriccon.co.jp. [dostęp 2024-09-01].
  137. ↑ 引退目前の安室奈美恵、歴代1位記録を振り返る. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-09-13].
  138. ↑ Mint. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  139. ↑ Mint (CD Single). Namie Amuro. 2016. AVCN-99034.
  140. ↑ 僕のヤバイ妻. fujitv.co.jp. [dostęp 2016-06-14].
  141. ↑ Prace certyfikowane co miesiąc Data certyfikacji: grudzień 2016. riaj.or.jp. [dostęp 2024-09-01].
  142. ↑ 安室奈美恵、新曲「Hero」リリックビデオ公開 NHKリオ五輪放送テーマ. oriccon.co.jp. [dostęp 2016-06-30].
  143. ↑ Hero (CD Single). Namie Amuro. 2016. AVCN-99036.
  144. ↑ ゴールドディスク認定. riaj.or.jp. [dostęp 2018-01-21].
  145. ↑ a b 安室奈美恵が全国ホールツアーを開催、自身初の全100公演！. fashion-press.net. [dostęp 2024-09-01].
  146. ↑ 安室奈美恵、自身初の100本ツアーに 13公演追加. oriccon.co.jp. [dostęp 2017-01-30].
  147. ↑ 【オリコン】安室奈美恵、100公演ツアーDVD/BDが同時1位 歴代1位記録更新. oriccon.co.jp. [dostęp 2017-05-10].
  148. ↑ Dear Diary / Fighter. namieamuro.jp. [dostęp 2018-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 stycznia 2018)].
  149. ↑ Dear Diary/Fighter (CD Single). Namie Amuro. 2016. AVCN-99040.
  150. ↑ デビュー25周年目を迎える安室奈美恵！デビュー日となる9月16日から故郷・沖縄での野外ライブ2DAYSを開催!!. namieamuro.jp. [dostęp 2017-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-29)].
  151. ↑ namie amuro LIVE STYLE 2016–2017. namieamuro.jp. [dostęp 2017-05-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 marca 2018)].
  152. ↑ Just You and I. namieamuro.jp. [dostęp 2017-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 marca 2018)].
  153. ↑ Namie Amuro’s new single “Just You and I” reaches no.1 on the USEN Request chart!. moshimoshi-nippon.jp. [dostęp 2017-05-30].
  154. ↑ 安室奈美恵、25周年記念日に沖縄凱旋ライブ「心から感謝しています」. natalie.mu. [dostęp 2017-09-19].
  155. ↑ Namie Amuro to sing new One Piece opening theme. aramajapan.com. [dostęp 2018-03-16].
  156. ↑ Namie Amuro Performs New Opening Theme for One Piece Anime Starting on October 1. animenewsnetwork.com. [dostęp 2017-09-11].
  157. ↑ a b ファンの皆様へ. namieamuro.jp. [dostęp 2017-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-20)].
  158. ↑ Finally (CD Album). Namie Amuro. 2017. AVCN-99055~7.
  159. ↑ 本日発売！オールタイム・ベストアルバム「Finally」. namieamuro.jp. [dostęp 2017-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-08)].
  160. ↑ Finally. contents.namieamuro.jp. [dostęp 2018-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-21)].
  161. ↑ Amuro Namie to hold 5-dome tour + Asia concert. tokyohive.com. [dostęp 2017-10-04].
  162. ↑ 68th NHK Kohaku Uta Gassen Live Stream and Chat. aramajapan.com. [dostęp 2018-03-15].
  163. ↑ Finally. oriccon.co.jp. [dostęp 2018-09-16].
  164. ↑ Finally. nikkei.com. [dostęp 2018-02-08].
  165. ↑ Amuro Namie x ONE PIECE Collaboration. neotokyo2099.com. [dostęp 2018-02-10].
  166. ↑ Namie Amuro Announces Last Tour, 52-Song Greatest Hits Album, ‘Finally’. billboard.com. [dostęp 2017-10-04].
  167. ↑ 安室奈美恵、第32回"日本ゴールドディスク大賞 アーティスト・オブ・ザ・イヤー"受賞. tower.jp. [dostęp 2018-02-27].
  168. ↑ 安室「Ｂｏｄｙ　Ｆｅｅｌｓ　ＥＸＩＴ」が菜々緒主演日テレ系ドラマの主題歌に. hochi.news. [dostęp 2018-04-10].
  169. ↑ 菜々緒ドラマ、安室奈美恵が主題歌！「Ｂｏｄｙ　Ｆｅｅｌｓ　ＥＸＩＴ」２２年ぶり新録. sanspo.com. [dostęp 2018-04-10].
  170. ↑ 安室奈美恵さん涙「とてもうれしい」　沖縄県民栄誉賞受賞し言葉詰まらせる. sankei.com. [dostęp 2018-05-23].
  171. ↑ Namie Amuro Announces Dates for Her Farewell Tour. aramajapan.com. [dostęp 2018-07-17].
  172. ↑ Namie Amuro bids tearful farewell to fans at final tour. asahi.com. [dostęp 2018-06-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 sierpnia 2018)].
  173. ↑ Namie Amuro’s ‘Final Tour’ Concert Video Set to Break Record in Japan. billboard.com. [dostęp 2018-07-20].
  174. ↑ LIVE DVD&Blu-ray「namie amuro Final Tour 2018 ～Finally～」、予約でミリオン突破！. namieamuro.jp. [dostęp 2018-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 sierpnia 2018)].
  175. ↑ 安室奈美恵、コンサート限定『ワンピース』コラボ映像をTV初公開 アニメ化した“安室” 登場. Oriccon. [dostęp 2018-08-24].
  176. ↑ LIVE DVD&Blu-ray本日発売！LIVE DVD&Blu-ray「namie amuro Final Tour 2018 ～Finally～」. namieamuro.jp. [dostęp 2018-08-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 września 2018)].
  177. ↑ Japanese Superstar Namie Amuro Announces Final Performance in Okinawa. billboard.com. [dostęp 2018-08-28].
  178. ↑ Jolin Tsai to attend Namie Amuro’s final public event. aramajapan.com. [dostęp 2018-09-10].
  179. ↑ 安室奈美恵×hulu『WE ♥ NAMIE HANABI SHOW前夜祭～I ♥ OKINAWA／I ♥ MUSIC～』山下智久&DOUBLE出演！セトリ・グッズ・感想など！. cozystyle.jp. [dostęp 2018-08-31].
  180. ↑ 安室奈美恵さん公式サイトやＦＣが３０日で終了　ファン「寂しい」けど改めて感謝. sponichi.co.jp. [dostęp 2018-09-30].
  181. ↑ Namie Amuro’s discography is coming to Apple Music. aramajapan.com. [dostęp 2019-06-15].
  182. ↑ Fans panic as huge pop star Namie Amuro completely disappears. news.com.au. [dostęp 2023-11-20].
  183. ↑ Watashi ga Ren’ai Dekinai Riyū. imdb.com. [dostęp 2018-05-26].
  184. ↑ a b c 安室奈美恵、個人的に５０００万寄付. megalodon.jp. [dostęp 2011-03-20].
  185. ↑ 安室奈美恵さんに紺綬褒章　寄付めぐる〝美学〟と東日本大震災時の「激怒事件」. tokyo-sports.co.jp. [dostęp 2021-07-14].
  186. ↑ The Japan Gold Disc Award 2015 Winners Announced. aramajapan.com. [dostęp 2018-04-22].
  187. ↑ a b Amuro Namie wins “Best Artist of the Year” and “Best Album of the Year”. neotokyo2099.com. [dostęp 2018-02-28].
  188. ↑ Namie Amuro Triumph At The MTV Video Music Awards Japan 2004. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (14 sierpnia 2008)]. (ang.).
  189. ↑ Micro named Best Artist at Student Voice Awards. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  190. ↑ Space Shower MVA. [dostęp 2008-08-12]. (ang.).
  191. ↑ Namie Amuro’s „Anything” Music Video Wins „Spike Asia 2015” Award. jpopasia.com. [dostęp 2015-09-22].
  192. ↑ 「Anything」ミュージックビデオのGoogle Chrome版が国際アワード受賞！. namieamuro.jp. [dostęp 2015-09-17].
  193. ↑ Special Award. aramajapan.com. [dostęp 2018-04-22].
  194. ↑ 「デジタル・コンテンツ・オブ・ジ・イヤー‘17／第23 回AMD アワード」の年間コンテンツ賞【優秀賞】受賞！. namieamuro.jp. [dostęp 2018-03-14].

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Namie_Amuro&oldid=74748051”








 ApplySandwichStrip

pFad - (p)hone/(F)rame/(a)nonymizer/(d)eclutterfier!      Saves Data!


--- a PPN by Garber Painting Akron. With Image Size Reduction included!

Fetched URL: http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Namie_Amuro

Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy