Flamboyant
kierunek w schyłkowym okresie architektury gotyku
Flamboyant – kierunek w schyłkowym okresie architektury późnego gotyku, nazywany płomienistym.
Występował przede wszystkim na terenie Francji w XV i XVI wieku. Cechowała go drobiazgowość i nadmiar detali, rzeźby. Łuki stały się ostrzejsze, przegięte w formie "oślego grzbietu", w detalach wykorzystywano kształt płomienia lub rybiego pęcherza. Jednocześnie dążono do uproszczenia konstrukcji.
Przykłady stylu flamboyant
edytuj
Ta sekcja wymaga określenia jasnych kryteriów wyboru.
- Kościół Saint-Maclou w Rouen
- Palais De Justice w Rouen
- Katedra w Mediolanie
- Transept katedry w Senlis
- Katedra w Moulins
- Kościół Świętej Trójcy w Vendôme
- Nawa kościoła St. Ouen w Rouen
Zobacz też
edytuj
Bibliografia
edytuj- Witold Szolginia: Architektura. Warszawa: Sigma NOT, 1992, s. 48. ISBN 83-85001-89-1.