Zeno Eleates
Zeno Eleates[1] (Graece: Ζήνων ὁ Ἐλεάτης; natus circa 500, mortuus circa 430 a.C.n.) fuit philosophus Graecus praesocraticus Eleae natus, unus inter Eleaticos philosophos et Parmenidis discipulus cuius doctrinas paradoxis suis de infinitate sustentare conatus est.[2]. Unus e magistris Periclis fuit[3] et persona dialogi Platonici Parmenides inscripti. Duos insuper Athenienses novimus qui centum minas uterque Zenoni solverunt ut ab eo docerentur: Pythodorum filium Isolochi et Calliam filium Calliadi[4].
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Cic. Tusc. 2.52.
- ↑ Plato, Parmenides et Aristoteles, Physica
- ↑ Plutarchus, Vita Periclis 4.5
- ↑ Plato, Alcibiades 119a.
 |
Haec stipula ad biographiam spectat. Amplifica, si potes! |
Milesii : Thales Milesius · Anaximander · Anaximenes
Pythagorei : Pythagoras · Alcmaeon · Philolaüs · Archytas · Timaeus Locrus
Ephesius : Heraclitus — Eleatae : Xenophanes · Parmenides · Zeno Eleates · Melissus
Pluralistae : Anaxagoras · Empedocles — Atomistae : Leucippus · Democritus
Sophistae : Protagoras · Prodicus · Gorgias · Hippias · Critias · Antiphon
Vide etiam : Septem sapientium convivium · Die Fragmente der Vorsokratiker